Թրամփը խաղաղություն չի ուզում, նա ցանկանում է հանձնել Պաղեստինը
May 27, 2019
Մինչև օրս առաջարկված ոչ մի ծարգիր չի անդրադարձել իրական հարցերին `1967 թ-ին սկսած Իսրայելի օկուպացիայի ավարտին և Պաղեստինի ժողովրդի միջազգայնորեն ճանաչված իրավունքների պահպանմանը:
Քանի դեռ Թրամփի վարչակազմի ծրագիրը չի լուծում այդ հարցերը, դա ընդունելի չէ պաղեստինցիների համար: Այն պետք է լինի աշխարհի մնացած մասի համար: Դատելով այս պահի դրությամբ վարչակազմից ստացված հայտարարություններից և գործողություններից, որևէ հիմք չկա հավատալու, որ նախագահ Թրամփի ենթադրվող խաղաղության ծրագիրը կներկայացնի նշված որևէ կետ: Կիրակի օրը, վարչակազմը հայտարարել է, որ հաջորդ ամիս Բահրեյնում կայանալիք հանդիպումը տեղի կունենա «Խաղաղություն դեպի բարգավաճում» կարգախոսի ներքո՝ փոխարինելով «Հողը խաղաղության դիմա» պատմական հայեցակարգին: Հստակեցնենք, որ Պաղեստինում տնտեսական բարգավաճումը չի լինի առանց օկուպացիայի դադարեցման: Հատկանշական է, որ Պաղեստինյան ղեկավարության հետ ոչ ոք չէր խորհրդակցել այս հանդիպման մասին:
Պաղեստինյան ղեկավարության հետ ոչ ոք չէր խորհրդակցել այս հանդիպման մասին:
Թերևս այս ամենը չպետք է անակնկալ լինի: Պաղեստինցիները, այդ թվում `ես, ամիսներ շարունակ աշխատել ենք Թրամփի վարչակազմի հետ: Այնուհետև, ի զարմանս բոլորի, ամերիկացիները որոշեցին ճանաչել Երուսաղեմը որպես Իսրայելի մայրաքաղաք `խախտելով ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի 478 բանաձևը և ԱՄՆ-ի կողմից կողմից ստանձնած պարտավորությունները խաղաղության գործընթացի վերաբերյալ:
Թրամփի վարչակազմը, ըստ էության, պնդում է, որ վերահաստատում է միջազգային միջնորդությունը: Չնայած «կողմնակալ միջնորդ» հասկացությունը որոշ բանակցություններում օգտագործվել է միջնորդի միջոցով կողմերից զիջումներ ստանաու համար, դա այն չէ, ինչ տեղի է ունենում այստեղ: Ամենից առաջ նրանք չեն պահանջում Իսրայելից վերջ տալ իր ռազմական հսկողությանը Պաղեստինի հողի և ժողովրդի նկատմամբ: Թրամփի վարչակազմը ցանկանում է ոչ թե խաղաղության համաձայնագիր, այլ Պաղեստինի հանձնման հռչակագիր:
Թրամփի վարչակազմը ցանկանում է ոչ թե խաղաղության համաձայնագիր, այլ Պաղեստինի հանձնման հռչակագիր:
Թրամփի Մերձավոր Արևելքի թիմի անդամները պնդում են, որ ցանկանում են խթանել պաղեստինյան տնտեսությունը և բարելավել պաղեստինցիների կյանքը, սակայն տնտեսական աճը երբեք չի կարող փոխարինել արժանապատվության մեջ ապրելու մոտեցմանը, մեր հայրենիքում ռազմական օկուպացիայից և ճնշումներից զերծ մնալու իրավունքին: Պաղեստինյան տնտեսական աճի գլխավոր խոչընդոտը հստակ է. օկուպացիան: Սա մի քանի անգամ արձանագրվել է ՄԱԿ և Համաշխարհային բանկի զեկույցներում: Սակայն Թրամփի Մերձավոր Արևելքի դեսպանը բազմիցս մեղադրում է պաղեստինյան կառավարությանը տնտեսական իրավիճակի համար, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ Իսրայելը վերահսկում է մեր բնական ռեսուրսները և սահմանները, ներառյալ `գրավյալ Արևելյան Երուսաղեմի մեկուսացումը և Գազայի հատվածի շրջափակումը:
Մեր դիրքորոշումը մեր ազգային արժանապատվության արտահայտությունն է: Այն հիմնված է միջազգային իրավունքի և ՄԱԿ-ի բանաձևերի վրա: Իսրայելը 1967 թվականի սահմաններում ճանաչելը, պատմական Պաղեստինի 78 տոկոսը, ցավալի փոխզիջում էր: Երկու պետությունների լուծման մեր աջակցությունը վերահաստատվել է 2002 թ. Արաբական խաղաղության նախաձեռնության կողմից, որը ներկայացրեց Իսրայելի և արաբական աշխարհի միջև հարաբերությունների լիարժեք կարգավորում: Իսրայելը երբեք պաշտոնապես չի արձագանքել դրան: Սա նաև հիմք է պաղեստինյան իշխանության նախագահ Մահմուդ Աբբասի ներկայացրած խաղաղության ծրագրի 2018 թ. փետրվարին ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում:
Ջարեդ Քուշները, պրն Թրամփի փեսան և ծրագրի ճարտարապետներից մեկը, ասում է, որ վարչակազմը չի ուզում նշել «երկու պետությունների լուծումը»: Եվ, իհարկե, չի ուզում նշել այլընտրանքը՝ մեկ ժողովրդավարական եկիր բոլոր քաղաքացիների հավասար իրավունքներով: Եթե Թրամփի վարչակազմը չի ցանկանում խոսել 1967-ի սահմանների կամ մեկ ժողովրդավարական պետության շուրջ երկկողմանի լուծման մասին, ապա այն, ինչ խոսում է իրականում, «մեկ-պետական իրականության» համախմբում է՝ Մեկ պետություն՝ Իսրայել , ամեն ինչ վերահսկելով երկու տարբեր համակարգերի վրա, մեկը `իսրայելական հրեաների և մեկ այլ` պաղեստինցիների համար: Սա հայտնի է որպես ապարտեիդ:
Կարդացեք նաև.
Նեթանյահուն հայտարարում է անեքսիայի ենթարկելու մտադրության մասին
Գոլանի բարձունքների մասին Թրամփի հռչակագիրն ուղերձ է Ադրբեջանին
Բառերի պատերազմ․ Իսրայելը և Թուրքիան բախման ճանապարհին են
Սա Թրամփի նպատակն է: Նախագահը նշել է, որ Երուսաղեմը դուրս է եկել բանակցային սեղանից `ճանաչելով այն որպես Իսրայելի մայրաքաղաք: Ըստ երևույթի, վարչակազմը փորձում է փախստականների հետ աշխատել նույն կերպ` անդրադառնալով փախստականների համար ծառայությունների ֆինանսավորման հարցին: Վարչությունը փակեց Պաղեստինի ազատագրման կազմակերպության առաքելությունը Վաշինգտոնում և փակեց Ամերիկայի հյուպատոսությունը Երուսաղեմում, որը հիմնադրվել էր 1857 թվականին: Պետդեպարտամենտը նվազեցրել է «օկուպացված» տերմինը մարդու իրավունքների վերաբերյալ վերջին զեկույցում:
Այս ամենի մեջ կարող է լինել մի լավ լուր: Խաղաղության խնդրին պատճառված վնասը կարող է դեռ կանխվել: Միջազգային հանրությունը, ներառյալ Իսրայելի առաջնային առևտրային գործընկերը, Եվրամիությունը, կարող են անմիջական գործողություններ ձեռնարկել `ճանաչելով Պաղեստինի պետությունը և պատասխանատվության ենարկելով Իսրայելին միջազգային իրավունքի խախտումների համար` մեզ էլ ավելի սերտացնելով արդար և տևական խաղաղության: Այլընտրանքը կդառնա Իսրայելի օկուպացիան և ապարտեիդի հավերժացումը, որը Մերձավոր Արևելքը կդատապարտի տասնամյակների անկայունությանը և արյունահեղությանը:
Հոդվածի բնօրինակն՝ այստեղ