Սա չհանձնվելու ու դեպի նպատակը մինչև վերջ գնալու վառ օրինակ է
«Այս գիրքն առաջին հերթին սիրո մասին է: Ցանկանում եմ, որ սիրեք ու սիրված լինեք:» Ամեն անգամ գիրքը բացելիս առաջինը հեղինակի կողմից մակագրած այս նախադասությունն եմ տեսնում: Իսկ գիրքը հաճախ եմ թերթում, քանի որ ինձ շատ մոտիվացիա տվող գրքերի շարքում է: Ամեն անգամ, երբ մտածում եմ` չեմ կարող, դժվար է, միգուցե այս գործը չանեմ, միանգամից մտքիս են գալիս հեղինակի անհավանական երազանքներն ու հիշում եմ, որ հեղինակը բոլորը կյանքի է կոչել, ու սկսում եմ հավատալ, որ ես էլ կարող եմ:
Արա Թադևոսյանը գրքում պատմում է իր երազանքների ու դրանց իրականացման ճանապարհի մասին: Հեղինակն իր արկածները անվանում է անհավանական: Նա Հայաստան էր հրավիրել Իեն Գիլանին և Թոնի Այոմիին: Եվ իրոք, մի պահ մտածում ես` 12 տարի առաջ համացանցը դեռ այդքան զարգացած չէր, աստղերի հետ կապ հաստատելը այդքան էլ իրական չէր, չնայած` այսօր էլ համաշխարհային աստղերի մեծ մասի հետ կապ հաստատելը հեշտ չէ: Իսկ հեղինակին հաջողվել էր ոչ միայն նրանց հրավիրել, այլև համերգ կազմակերպել:
Իհարկե համերգը կազմակերպվեց պետության աջակցությամբ, սակայն, երբ չկա սեփական երազանքի հանդեպ հավատ, ոչ մի ուժ չի կարող այն իրական դարձնել: Եթե հեղինակը նամակ չգրեր, ոչ ոք չէր էլ իմանա նրա երազանքի մասին, եթե իր երազանքը դներ մութ անկյունում` մի հին տուփի մեջ, ապա այն հավերժ էլ այնտեղ կմնար, իսկ Armenia Grateful 2 Rock-ը կլիներ դատարկ դահլիճում հնչող լռություն: Իր երազանքների իրագործման ճանապարհին հեղինակը բախվում է մի շարք խնդրիների, որոնց բախվելով շատերը ուղղակի կհրաժարվեին մինչև վերջ գնալուց և կանգ կառնեին հենց այդ կետում:
Դուք ի՞նչ կանեիք, եթե կարևոր համերգից առաջ, որը ինքներդ էիք կազմակերպել ու բոլորին հավատացրել էիք, որ այն կատարյալ է անցնելու, աստղը ժամաներ ատամնացավով: Հենց այդ պահին վայր դնել բոլոր զենքերն ու հանձնվե՞լ, թե՞ այդ ուշ ժամին փնտրել մեկին, ով կբուժի աստղին: Այդ հարցի պատասխանը կստանաք գրքում: Հեղինակի գաղափարին ոչ բոլորն էին հավատում: Դժվար է չէ՞ հավատալ ուրիշի խենթ գաղափարին, երբ դու ինքդ չես կարող ունենալ նման գաղափարներ: Սակայն 2009-ին կայացած համերգը բոլորին ապացուցեց, որ անհնարին ոչինչ չկա: Հենց հեղինակի անհավանական երազանքի շնորհիվ կառուցվեց Գյումրու երաժշտական դպրոցը, և երեխաներն ունեցան սովորելու ու երազանքները կյանքի կոչելու լավ պայմաններ: Շատերիս համար անհնար է թվում նաև Արարատ լեռան գագաթը բարձրանալը, բայց ոչ հեղինակի, քանի որ 2019 թվականի հուլիսի 26-ի վաղ առավոտյան՝ 2009-ի ձախողումից 10 տարի անց նա կանգնած էր Արարատի գագաթին:
Սա չհանձնվելու ու դեպի նպատակը մինչև վերջ գնալու վառ օրինակ է: Սա սեփական անձի հանդեպ տարած մեծագույն հաղթանակն է, երբ գերազանց անում ես այն, ինչն առաջ ձախողվում էր: Այս գիրքը ստիպում է երազել, այն տալիս է քեզ կատարված երազանքների օրինակներ, և ստիպում ունենալ սեփական օրինակները, այն ստիպում է գործել, երբեք ձեռքերը ծալած չնստել ու չսպասել հրաշքի, քանի որ միայն քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ են իրականանում հնարավոր ու անհնար երազանքները: