Կյանքը սովորեցնում է հաշվել լավ օրերը։ Դրանք թաքցնում ես գրպանում և տանում քեզ հետ։ Երբևէ կարդացածս ամենաթույլ դետեկտիվը։ Որքան էլ մեծ էր գնելու ցանկությունը, կարդացի հազիվ, չտեսա գեղարվեստականություն, գրականությանը բնորոշ արվեստականություն չկար վեպում, դետեկտիվային արհեստական ինտրիգ կար, անսպասելիությունն էլ էս գրքում ավելի հոգնեցնող, քան մոտիվացնող էր։ Ինտելեկտ ու տրաբանություն ևս չկար։ Էն դեպքն է, երբ հուսամ` հեղինակի վերջին գիրքն էր։ 4/10 #newmag
Ռիչարդ Օսման
Սպանությունների ակումբ՝ ամեն հինգշաբթի
6800 ֏Գյուղական խաղաղ բնակավայրի չորս թոշակառուներ՝ մոտ ութսուն տարեկան, շաբաթը մեկ հավաքվում ու քննարկում են սպանությունների չբացահայտված գործերը։ Էլիզաբեթը, Ջոյսը, Ռոնը եւ Իբրահիմն իրենց անվանում են «Սպանություններիակումբ՝ ամեն հինգշաբթի»: Մի օր էլ լսում են, որ իրենց ավանում իրական հանցագործություն է կատարվել. սպանվել է ավանի շինարարը, իսկ դիակի կողքին առեղծվածային լուսանկար են գտել: Սպանությունների ակումբն անմիջապես գործի է անցնում։ Շուտով դիակների թիվը ավելանում է։ Հանճարեղ քառյակը կհասցնի՞ բացահայտել մարդասպանին, քանի ուշ չէ: