Հեշտագույնի 50 երանգները (18+)
«ԽՍՀՄ-ում սեքս չկա և չի էլ լինի»: 1986 թվականի հուլիսի 17-ին, ԽՍՀՄ-ԱՄՆ առաջին հեռուստակամուրջի ժամանակ «Լենինգրադ» հյուրանոցի ադմինիստրատոր Լյուդմիլա Նիկոլաևայի այս հայտարարությունը ցնցեց ամբողջ քաղաքակիրթ աշխարհը, բայց երկար կյանք չունեցավ: ԽՍՀՄ կործանումից հետո պարզվեց, որ ընկեր Լյուդմիլան սխալվում էր: Միջին վիճակագրական ռուսն այժմ սեքսով է զբաղվում տարվա մեջ 135 անգամ`զիջելով 149 անգամ սեքս անող միջին ամերիկացուն (առաջատարն, իհարկե, սիրառատ ֆրանսիացին է` հեշտանքի տարեկան 152 ակտ ցուցանիշով):
Իսկ ի՞նչ է կատարվում Հայաստանում: Այստեղ գործում է սեռական ակտի արևելյան սկզբունքը` «Սերս թաքուն թող մնա» ժողովրդական երգի տրամաբանությամբ:
Գուրգեն, 34 տարեկան, գործարար
- Սեքսով առաջին անգամ զնաղվել եմ, երբ դպրոցական էի: Զտարյուն իտալուհի էր: Թերևս միակ բանն է, որ հիշում եմ: Ամառային արձակուրդին գնացել էի Հռոմ: Ամեն ինչ սկսվեց մեկ համբյուրից ու շարունակվեց միչև լուսաբաց: Չէինք էլ նկատել, թե 2 շիշ գինին ինչպես ենք դատարկել ամբողջ գիշերվա ընթացքում: Ես այդ գիշեր ինձ համար բացահայտեցի, թե ինչ է նշանակում գեղեցիկ իտալուհու հոտը: «Գուչի» էր: Բրենդը հիշում եմ, քանի որ ամեն ինչ կատարվեց իր համարում: Պատահական ծանոթությունը թերևս այդպես էլ մնաց. նույնիսկ նրա անունը չեմ հիշում: Բայց մի բան հստակ գիտեմ. երբ էլ հանդիպեմ իրեն` ամպայման ցանկանալու եմ կրկնել այն, ինչ կոչվում է կրքոտ սեքս:
Վազգեն, 25 տարեկան, ՏՏ մասնագետ
- Ամառ էր: Ես 14-15 տարեկան էի: Գնացել էի գյուղ` հանգստանալու: Տատիենց տանն էի: Իրենց լոգարանը տնից առանձին էր` գարաժի նման տեղ էր: Մի օր առավոտն արթնացա` տանը մարդ չկար: Դուրս եկա բակ` ցոգոլ քաղելու: Բաղնիքի մոտ էր ծիրանի ծառը: Ներսից ձայներ լսեցի: Բաղնիքի նեղ պատուհանից նայեցի` տեսնեմ` հարևանի աղջիկը լողանում է: 19 տարեկան էր: Ինքն էլ նկատեց, որ նայում եմ: Մտածեցի` վերջ, հիմա գոռգոռոցը կգցի, ինձ էլ խայտառակ կանի: Բայց բախտս բերեց: Բաղնիքի կողքին թախտ կար. մերոնք վրան փափուկ դոշակներ էին փռում: Հենց դրա վրա էլ պառկեցինք: Ես հանվեցի, նա թաց-թաց պառկեց կողքիս: Մի րոպե էլ չտևեց: Պարզվեց` կույս էր: Դոշակին էլ արյան բիծ էր մնացել: Ու դրանից հետո ամեն հարմար առիթի դեպքում նրա հետ սեքսով էի զբաղվում: Հետո գնաց Ռուսաստան: Առաջի անգամ մի տեսակ տաք զգացողություն ունեի, հիմա այդպիսի զգացողություն չեմ ունենում:
Արմեն, 25 տարեկան, դերասան
- 16 տարեկան էի, երբ ընդունվեցի թատերական ինստիտուտ: Մի թատրոնում ծանոթ ունեի: Նա օգնեց, որ հենց առաջին կուրսում թատրոնում տեխնիկ աշխատեմ: Այնտեղի հանդեձապահն իր աղջկան հետը թատրոն էր բերում, երևի պրակտիկայի: 18 տարեկան, շատ սիրուն աղջիկ էր: Ամեն օր գործի էինք գալիս, ու զգում էի, որ նա երկար նայում էր ինձ: Տարիքիցս մեծ էի էրևում, ու բոլորն ինձ սիրում էին թատրոնում: Մի օր հանդերձապահը չէր եկել, միայն ինքը եկավ: Էդ օրն էլ թատրոնում մարդ չկար, ես էի եկել մենակ, որ դեկորները դասավորեի: Մեկ էլ տեսա` բեմի անկյունում կանգնած: Հարցերեցի` ինչի՞ ես էկել, ասեց` արի հետևիցս` կհասկանաս: Թեքվեց դեպի խորդանոց, որը տանիքում էր: Բարձրացանք տանիք: Հին, փոշոտ ճամպրուկ կար, շորերը հանեց, դրեց վրան ու ասեց. «Եթե պիտի ուղղակի կանգնես ու նայես, հենց հիմա հագնվում եմ ու գնամ»: Ու դա դարձավ մեր ավանդույթը: Շաբաթը մեկ, երբ թատրոնում մարդ չէր լինում, ես ու նա միշտ «գործ ունեինք»: Ցավոք, մի տարի հետո իր մոր հետ գնաց Ռուսաստան:
Վարդան 23 տարեկան, ինժեներ
- Ընկերոջս ծնունդն էր, ամենափոքրը ես էի` 17 տարեկան էի: Նստած խմում էինք: Դիմացս մի աղջիկ էր նստած: Զգում էի, որ անընդհատ նայում էր վրաս: Մեր հայացքները հանդիպեցին, ու նա աչքով արեց: Դե` հարբած վիճակում` ավանդական տանգոն… ավելի ճիշտ` իրար գրկած ճոճվելը: Բոլորը պարում էին, ես էլ` իր հետ: Մեկ էլ վիզս համբուրեց: Հանկարծակիի եկա, մի հատ էլ համբուրեց: Պարը վերջացավ, ծխելու պատրվակով դուրս եկա, ինքն էլ` հետևիցս: Ասեց` արի: Գնացինք, նստեցինք իր մեքենան: Ու հենց այնտեղ էլ ամեն ինչ եղավ: Ամենահետաքրքիրն այն էր, որ այդ աղջկա անունն էլ չիմացա ու դրանից հետո չեմ էլ տեսել: