Մարգարիտա Գրիգորյան. Ես պրոֆեսիոնալ եմ, որովհետև վաստակում եմ իմ գիտելիքով
Իմ մասնագիտության ամենամեծ գաղտնիքը
Լրագրողի՝ իմ առաջին մասնագիտության ամենամեծ գաղտնիքն անկեղծությունն է: Լինել անկեղծ ինքդ քեզ հետ ու քո լսարանի. հետաքրքրված լինել այն պատմություններով, որոնց մասին գրում ես, անկեղծորեն պատմել քո հերոսների մասին, սիրել քո մասնագիտությունը: Լրագրությունը հնարավոր չէ կեղծել, առավել ևս` թաքցնել: Մենեջերի՝ իմ երկրորդ մասնագիտության հաջողության, արդյունավետության բանալին հստակ տեսլական ունենալն է և դրա իրագործման ճանապարհները գտնելը. ի՞նչ անել, ո՞ր ռեսուրսներով և ի՞նչ ժամանակահատվածում:
Ես պրոֆեսիոնալ եմ…
… որովհետև վաստակում եմ այն գիտելիքով, որը ստացել եմ համալսարանում, այլ բուհերում, աշխատում եմ իմ մասնագիտությամբ, իմ կարիերայի ընթացքում փոխել եմ աշխատավայրեր ու պաշտոններ, բայց առանցքը մնացել է նույնը:
Պարտքի զգացում
Սա ուղղակի արտահայտություն չէ. պարքի զգացում՝ ընտանիքիդ, հարազատներիդ, ընկերներիդ նկատմամբ, պարտքի զգացում՝ աշխատանքում: Որպես մայր ու կին միշտ ընտանիքիս կողքին եմ՝ կյանքի բոլոր մարտահրավերների ժամանակ: Որպես ընկեր` ընկերներիս աչքերին շիտակ նայելու հնարավորություն: Իսկ աշխատավայրում փորձում եմ լինել պարտաճանաչ, բարեխիղճ և կանխատեսելի:
Պատվի մարդ
Ինքն իրեն չդավաճանող, իր տեսակը չկորցնող, իր սկզբունքներին հավատարիմ մարդն է: Սեփական բնությանն ու վարքին տիրապետելու կարողությունը:
Կշեռքի մի նժարին պատիվն է, մյուսին...
... իսկ մյուսին ամեն անգամ ինքը կյանքն է որոշում, թե ինչն է: Դրան հակակշիռ հեշտ ճանապարհ ընտրելու մարդու մշտական գայթակղությունը իմ դեպքում երբեք չի գործել:
ՄՈՆՈԼԳՆԵՐ
- Նելլի Դուրյան. Մեր համակարգում դավաճանները տեղ չունեն
- Րաֆֆի Նիզիբիլյան. Այսօր երկիրն առաջ տանողների մեծ մասը կանայք են
Ներողություն խնդրելու արվեստը
Չեմ վախենում ասել, որ սա ամենաբարդ արվեստներից է, բայց այն ոչինչ է առանց անկեղծության: Միշտ հիշում եմ Ստանիսլավսկու «Չեմ հավատում» արտահայտությունը թե՛ այն ժամանակ, երբ ես եմ ներողություն խնդրում, թե՛ երբ ինձնից են խնդրում: Պետք է զղջալ, հետո ներողություն խնդրել: Հակառակ դեպքում, անիմաստ է:
Ներում
Ներելը մարդու ամենահզոր ունակությունն է, բայց և այնպես, միշտ խնդրում եմ Աստծուն, որ այս հարցում ինձ փորձության չենթարկի:
Լռելու պահը
Լռելը շատ կարևոր հատկություն է, որը վերջերս եմ ձեռք բերել: Անսովոր է, բայց օգտակար: Եվ կա մի լռություն, որ հուսով եմ մի օր կխախտեմ: Ես վաղուց լռում եմ որպես լրագրող, որովհետև աշխատում եմ որպես ղեկավար: Հուսով եմ՝ կգա այն օրը, երբ նորից խախտեմ լռությունս:
Երբեք
Երբեք չվախենալ սխալվելուց: Դա շատ դժվար է, բայց արժանապատիվ, քան ոչինչ չանելը:
Կորուստ
Եթե չխոսենք մարդու անդառնալի կորստի մասին, ապա ինձ համար անդառնալի է ողջամտության, վստահության, հիշողության և սիրո կորուստը, սրանցից յուրաքանչյուրի կորուստն իմաստազրկում է կյանքը:
Քաղաքավարությունը սկսում է...
Քաղաքավարությունը սկսվում է դիմիացինի նկատմամբ հարգանքից: Քաղաքավարությունը դաստիարակությունն է` գործողության մեջ: Միայն դաստիարակված մարդը կարող է լինել քաղաքավարի: Քաղաքավարությունը նաև բարեկրթություն է, երբ ամենածայրահեղ իրավիճակներում չի փոխում իր դրսևորման ձևը: Քաղաքավարությունը նաև քաղաքակրթվածության պատկանելիությունն է: Մարդու քաղաքավարության մակարդակից կարելի է դատել նրա դաստիարակության, կրթության, աշխարհայացքի ու բնավորության մասին: