Ինչի մասին է Ֆերանտեի քառապատման 3-րդ գիրքը՝ «Հեռացողների և մնացողների պատմությունը» (տեսանյութ)
Անբաժան ընկերուհիների նոր հանդիպումը: Լիլան և Էլենան այս անգամ սոցիալական հակադրության մեջ են: Բացի այդ, «Հեռացողների և մնացողների պատմությունը» ամբողջացրել է հակասական զգացողություններ. սեր, խանդ, ընտանիք, ազատություն, պարտավորություններ, դրամա ու թշվառ միջավայրից պոկվելու ու անդադար վերադառնալու ցանկություն՝ երկու կանանց ընկերության միջոցով: Ու բոլոր իրավիճակներում, նրանք՝ Լիլան ու Էլենան, հախուռն իրադարձությունների ու ճակատագրի բերումով հանդիպում են նորից ու նորից:
Իտալական ժամանակակից գրականության ամենախորհրդավոր գրողը՝ Էլենա Ֆերանտեն, շարունակում է իր գրական կյանքը՝ ինկոգնիտո՝ փակ, առանց բացահայտվելու: Հեղինակը վստահ է, որ իր մասին ամեն ինչ պատմում են իր գրքերը: «Նեապոլիտանական քառյակը» վաճառվել է աշխարհի 40 երկրներում 10 միլիոնից ավելի տպաքանակով:
«Հեռացողների և մնացողների պատմությունը» պատմում է 20-րդ դարի 50-ականների Նեապոլի մասին, որտեղ կանայք իրար մազ են պոկում հենց փողոցում, կարդալ իմացող մարդը տարօրինակ ինտելեկտուալի համբավ է ձեռք բերում, իսկ տղամարդիկ հայհոյում ու երեխա են ծեծում նույնիսկ առանց հարբելու: Այստեղ ոչ ոք ծովը չի տեսել, իսկ մահը շատ սովորական մի բան է, ինչպես առավոտյան սուրճը:
Գիրքը երկու անբաժան ընկերուհիների՝ Լիլայի ու Էլենայի մասին է: Նրանք ծնվել են Նեապոլի ամենաաղքատ թաղամասերից մեկում: Լիլան ու Լենան ծայրահեղ տարբեր են՝ մեկը լուռ ու համեստ աղջիկ է, մյուսը՝ մեծ երազանքներ ունի ու համարձակ է: Նրանց առանցքային տարբերությունն այն է, որ Էլենան չի կարող ապրել առանց Լիլայի, իսկ Լիլան՝ կարող է: Դա է պատճառը, որ գիրքը ոչ թե երկու կանանց սովորական մի պատմություն է, այլ տանջալից, տարօրինակ ասիմետրիկ կապ է:
Առաջին գիրքն՝ Իմ հանճարեղ ընկերուհին էր: Այն պատմում է 1950-ականներին նեապոլիտանական աղքատ թաղամասում ծնված ընկերուհիների մանկության մասին: Երկրորդ գիրքը կոչվում է Նոր ազգանվան պատմությունը: Աղջիկներն արդեն հասունացել են, ուզում են օր առաջ ազատվել աղքատ ու ճնշող միջավայրից, գնալ իրենց երազանքների հետևից:
«Հեռացողների և մնացողների պատմությունը» Էլենա Ֆերանտեի «Իմ հանճարեղ ընկերուհին» նեապոլիտանական քառյակի երրորդ վեպն է: Գրքում ուսանողական ցույցեր են, փողոցային բախումներ ու այս ամենի ֆոնին նորից երկու անբաժան ընկերուհիներն են:
Դեպքերը տեղի են ունենում 60-ականին ու 70-ականներին: Պատմական, քաղաքական, սոցիալական բուռն իրադարձությունների ֆոնին՝ Լիլան ամուսնալուծվել է, այլևս հարուստ սենյորի կին չէ ու ստիպված է իր օրվա հացը վաստակել երշիկի գործարանում՝ քրտնաջան աշխատանքով: Լիլան մեծացնում է իր տղային, համակերպվում անմարդկային աշխատանքային պայմաններին ու նույնիսկ սեռական բռնությանը:
Մյուս ընկերուհին՝ համեստ ու աշխատասեր Լենան, այլևս Նեապոլում չի ապրում: Հեղինակավոր բուհն ավարտելուց հետո հրատարակել է իր առաջին գիրքը, շուտով ամուսնանալու է: Երկու ընկերուհիներին հիմա բաժանում է ոչ միայն իրենց հակասական բնավորությունը, այլ նաև սոցիալական մեծ տարբերությունը: Կկտրվի արդյոք աղջիկներին կապող նուրբ ու բարակ թելը:
Գրաքննադատները զգուշացնում են, որ վերապատմել երկու ընկերուհիների մասին վեպը, անիմաստ է: Ինչպես էլ պատմես, այն կդառնա սոցիալական դրամայի էլեմենտներով սովորական սերիալ: Ֆերանտե պետք է կարդալ:
Կարդացեք նաև