Արման Սաղաթելյան
Բոլոր անհատների «կյանքի նյարդով» է հյուսվում ամբողջ հասարակության «նյարդային համակարգը », յուրաքանչյուրիս դրդապատճառներով՝ ընդհանուր արժեհամակարգը:
Հեղինակի մասին
Մեդիամենեջեր Արման Սաղաթելյանը ծնվել է 1975 թ.: Առաջին կուրսում մեկնել է ռազմաճակատ: Մասնակցել է Մարտակերտի շրջանի ազատագրմանը: Պարգևատրվել է «1992-1994թթ. մարտական գործողությունների մասնակից կրծքանշանով », «Գարեգին Նժդեհ » մեդալով, անվանական զենքով: 1997-2010թթ. եղել է «Զինուժի » հաղորդավարը: Աշխատել է «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամում, եղել է ԱրմՌադիոյի և Հանրային ռադիոյի գործադիր տնօրեն, ՀՀ նախագահի մամուլի քարտուղարը (2013-2015), պատգամավոր (2017-2018): 2019-ից «Քառյակ մեդիա » ընկերության համահիմնադիրն է:
Հակված չեմ աշխարհը սև-սպիտակ տեսնել, և «մութ ու ցուրտ տարիներ » բնութագրումն էլ, ըստ իս, 1990-ականների սպառիչ նկարագրությունը չէ: Ամեն ինչ շատ վատ չէր, ոչ էլ շատ լավ էր. տանելի էր:
Արման Սաղաթելյան
Ինչո՞վ էր զբաղված և ինչ էր մտածում հայ երիտասարդը 1990-ականներին, ԽՍՀՄ փլուզման, անկախացման, արցախյան գոյամարտի և էներգետիկ ճգնաժամի տարիներին: Զգու՞մ էր պատմական փոփոխությունների անդառնալիությունը, որի ականատեսն էր ավագ սերունդը: Եվ ի՞նչ էր նշանակում լինել 17-ամյա անհոգ պատանի երկրի համար ամենաբարդ ժամանակներում: Արման Սաղաթելյանի ինքնակենսագրական վեպը ներկայացնում է 1991-93 թվականների Հայաստանը: Այն սև ու սպիտակ չէ , ոչ միայն հաղթական գոյամարտի մասին է, այլև ցրտի և մթի: Ամեն ինչ ոչ շատ վատ էր, ոչ էլ լավ: Հեղինակի ձևակերպմամբ՝ տանելի էր:
Այս գիրքը ռազմաճակատում հայտնված երկու երիտասարդի մասին է: Նրանք ծնողներից թաքուն մեկնում են Արցախ և մասնակցում Չլդրանի համար մղվող մարտերին: Արցախյան պատերազմը նկարագրված է ականատեսի աչքերով. ոչինչ չափազանցված չէ՝ ո՛չ վախը, ո՛չ համարձակությո...
Ինձ շատ է հետաքրքրում «կյանքի նյարդի» քննությունը: Չէ՞ որ բոլորին գործողության է դրդում ինչ-որ շատ անձնական մի բան: Մեկին առաջ է մղում պարտքի զգացումը, մյուսին՝ փառամոլությունը և իշխանության տենչանքը, երրորդին՝ կասկածը,, մեկ ուրիշին էլ թաքնված բնազդը: