ՉԵՄՊԻՈՆ. Ալեսանդրո Դել Պիերո. Արցունքներ «Յուվենտուսի» համար
2012 թ. մայիսի 13: «Յուվենտուս»-«Ատլանտա»: Ալեսանդրո դել Պիերոյի հրաժեշտի հանդիպումնէր: Վերջին խաղն էր Սանդրոյի համար: Ու էլ չէր լինելու Ծեր սենյորայի ամենահաս ավագը: Միայն այդ մտքից շունչը կտրվեց, փոխանցումը ստացավ, ու վերջին անգամ գնդակը «Ատլանտայի» դարպասում է: Հետո Կոնտեն զգաց, որ Ալեքսը արցունքները հազիվ է զսպում: Փոխարինեց: Մարզադաշտը հոտնկայս ծափահարեց: Տեղավորվեց թիմակիցների կողքին: Չդիմացավ: Վեր կացավ, շրջեց, ողջունեց, շնորհակալություն հայտնեց: Ծափերը չդադարեցին: Արտասվեց: Արտասվեցին:
«Յուվեի» 114 տարիների պատմությունը ֆանտաստիկ և փառահեղ է: Նա իր կյանքի 19 տարիները նվիրաբերել է այդ պատմության մի մասը գրելուն: Կիրքը, սերը, քաջությունն ու նվիրումը ամենակարևորն են ֆուտբոլում և առհասարակ ամեն ինչում: Ալեսանդրո դել Պիերոն այդ ամենի կրողն էր:
