Անահիտ Բախշյան. Շատերի համար եմ ատելի, որովհետև լռել չեմ կարողանում

October 16, 2015

ընկերներս
Ամենալավ ընկերներս երեխաներս են ու թոռնիկս: Նրա հետ շփվելով՝ ինձ համար բացահայտում եմ այս դարաշրջանի երիտասարդներին: Հետաքրքիր է նրա հետ խոսելը, մտածելակերպին ու աշխարհընկալմանը ծանոթանալը: Մենք իրար ավելի լավն ենք դարձնում: Իմ կյանքի ամենամեծ ընկերս ամուսինս էր: Կյանքի ընկեր, ուսանողական ընկեր, գաղափարների ընկեր, ընկեր՝ բոլոր իմաստներով: Ամուսինս՝ Յուրի Բախշյանը, իմ ընկերն էր, այդպիսի ընկեր կյանքում գտնել շատ դժվար է:
չեմ շփվում
Բոլոր նրանց հետ, որոնց արժեհամակարգն իմ արժեհամակարգի գոնե մեկ կետին հակասում է: Քաղաքական հայացք, դաստիարակություն, աշխարհընկալում. եթե մի կետ դուրս է մնում, վերջ, նա այլևս իմ կողքին չէ: Չեմ կոպտում, չեմ վիրավորում, պարզապես հեռանում եմ:
նվեր
Ես նվերներ չեմ անում ու չեմ սիրում նվեր ստանալ: Չգիտեմ, ինձ համար դա միանգամից կաշառքի հետ է ասոցիացվում: Հենց այնպես նվեր չեն անում, ում էլ ուզում է լինի: Չէ՛, երեխաներիցս նվեր կվերցնեմ, իրենց էլ կառնեմ, բայց ոչ անառիթ: Օրինակ՝ կան տատիկներ, որ թոռնիկի մոտ գնալիս անպայման մի բան տանում են: Ես չեմ ընդունում դա:



ՄՈՆՈԼԳՆԵՐ



վախենում եմ
Ազատության կորստից: Իմ, հարազատներիս ու երկրիս ազատության կորստից: Միայն այդ մտքից արդեն վախենում եմ: Վախենում եմ այն ամենից, ինչը կանխազգալ ու կանխորոշել չեմ կարող: Սիրում եմ ամենը հսկողության տակ պահել: Եթե լինում է մի անսպասելի բան, ես սկսում եմ վախենալ:
կնոջ երջանկություն
Ամեն կին ի սկզբանե կիսատ է: Չգիտեմ՝ տղամարդիկ կիսատ են, թե չէ, բայց կինը հաստատ կիսատ է: Երջանկությունը հենց կեսիդ գտնելն է: Իմ ամուսինը իմ կեսն է եղել: Արդեն 15 տարի է՝ Յուրին չկա, բայց իմ լիությունը դրանից չի խախտվել: Նա չկա ֆիզիկապես, բայց հոգեպես մենք միասին ենք: Ես երջանիկ կին եմ, ես հոգով ամբողջական եմ: Ես իսկապես կարողացել եմ գտնել իմ կեսին: Իսկ երջանկությունը լիանում է այն ժամանակ, երբ զավակդ էլ է ամբողջովին դառնում: