Եթե փորձեմ նկարագրել մեկ բառով, թե ինչի՞ մասին է գիրքը՝ դժվար թե ստացվի
Սեդա Ասատրյան
Եթե փորձեմ նկարագրել մեկ բառով, թե ինչի՞ մասին է գիրքը՝ դժվար թե ստացվի։ Հեռացումի, բաժանումի, ուժեղ լինելու, համբերելու, հավերժ կորստի մասին էր։ Կարոտի մասին էր, որի հետ արդեն ապրում էին հերոսները, որոնց արդեն ցավ չէր պատճառում այն, այլ դրանով ցավերն էին բուժում։ Ամենատխուր հատվածներում կարելի էր գտնել ուրախության նշույլ, որով հերոսները կարողանում էին կյանքի հանդեպ սերը վերականգնել։ Գիրքը իրարից շատ տարբեր կանանց մասին է՝ տարբեր ճակատագրերով, որոնց միավորում էր մեկ բան՝ սովորել սիրել և սիրված լինել։ Սիմոնը նրանցից յուրաքանչուրի կյանք մի լույս էր բերել, իսկ հեռանալուց հետո այդ լույսը չէր մարել. մնացել էր յուրաքանչուրի կյանքում, որպես ապրելու ուժ։
Տարածել
Նարինե Աբգարյան
5800 ֏
Նկարագրություն
Հայկական փոքրիկ գյուղաքաղաքում՝ Բերդում, մահանում է որմնադիր Սիմոնը: Նա երկար կյանք է ապրել, վայելել է շրջապատի հարգանքը և հայտնի եղել սիրային արկածներով: Սիմոնը շատ էր սիրում կանանց։ Յուրաքանչյուր նոր սիրավեպի տրվում էր անմնացորդ, հրապուրվում էր, աստվածացնում, խանդում, բայց կարողանում էր արժանապատվորեն հրաժեշտ տալ:
Սա է պատճառը, որ թաղմանը հանդիպում են նրա սիրելի կանայք՝ պճնված Սև-Մուշեղանց Սոֆյան, Ամերիկայից որդիների ուղարկած հագուստով Թևոսանց Էլիզան, քիթը տնկած Բոչկանց Սուսաննան, դստերը Ռուսաստանում բարեհաջող ամուսնացրած Որբևայրի Սիլվան և, իհարկե, Սիմոնի օրինական կինը՝ Մելանյան, որը տարիներ շարունակ համբերատար դիմացել էր ամուսնու սիրառատ բնավորությանը:
Այս բոլոր կանայք շատ տարբեր են, բայց շուտով պարզ է դառնում, որ նրանցավելի շատ բան է միավորում, քան ուղղակի նույն տղամարդուն սիրելը, և որ յուրաքանչյուրի համար Սիմոնի հետ հանդիպումը բախտորոշ է եղել:
