Ճանճերի ժամանակը

Պատերազմից հետո։ Պատերազմից հետո դժվար է։ Պատերազմից հետո դժվար է գրելը։ Պատերազմից հետո դժվար է գրելը...պատերազմի մասին։ Եթե պարտվել ես, երբ պարտված ես։ Հուցե` ոչ քո մեղքով։ Դու, փաստացի, դասալիք չես, սակայն իրավիճակը կարելի է նաև այդպես ներկայացնել, որ դասալիքները հերոսանան, որ հերոսները արժեզրկվեն, որ անկումն արդարացվի։ Սոնան կին է, ով իր կամքից անկախ` հայտնվել է պատերազմի բովում։ Պատերազմում չկան կանայք ու երեխաներ, կա թշնամի, ու կյանք, որը խլում է քեզնից կյանքը։ Սոնան չի ուզում համակերպվել, իսկ ճանճերը խանգարում են։ Մի կողմից դավաճանությունն ու դասալքությունը, մյուս կողմում` անձնուրացությունն ու հաղթանակի հանդեպ հավատն են, իսկ սահմանից մի քանի կլիոմետր այն կողմ, սրճարաններում բան չի փոխվել։ Այս վեպը մեր մասին է, մեր ու մեր հայրենիքի, մեր արածի ու չարածի, մեր ու չապրածների ապրածի։ Վեպը շարունակություն է ուզում, բայց շարունակությունը մենք են գրելու, իրապատում է լինելու, որ Գևորգն ու Դավիթը Արցախում ծնվեն ու ապրեն։