[100 մոնոլոգ] «Ժամանակակից կինոն շատ բարդ է ու հետաքրքիր». Հրաչ Քեշիշյան
նյութապաշտություն - Փողը կարևոր բան է. հնարավորություն է, գործիք է, որոշակի ազդակ, որպեսզի կարողանաս ապրել ու առաջ տանել քո նպատակը: Բայց նյութապաշտությունը փող ունենալու վատ կողմն է: Իմ տարածքը, որտեղ ես աշխատում ու ապրում եմ, պետք է լինի հետաքրքիր, բարեկեցիկ: Ես կողմնակից եմ փայտե սեղանին, բայց ոչ արհեստական ու անորակ նյութից պատրաստված սեղանին, ես նախընտրում եմ լավ հագուստը, բայց երբեք չեմ նայում բրենդին: Ես նյութապաշտ չեմ եղել երբեք, բայց կողմնակից եմ լավ կյանքի: Իսկ նյութապաշտ մարդիկ դժբախտ են ու խեղդվում են իրենց իրերի թագավորությունում: Նաև ինձ համար անընդունելի է, որ մարդն ապրում է համեստ ու աղքատ, մինչդեռ իր ունեցվածքը տալիս է բարեգործության:
քաղաքավարությունը սկսվում է - Անգլերենը շատ կարևոր շեշտադրում ունի, այն է, որ երկրորդ դեմքը եզակի թիվ չունի: Այսինքն՝ լեզուն ստիպում է նույնիսկ երկամյա երեխայի հետ դուք-ով խոսել: Սա դաստիարակություն է: Իսկ քաղաքավարությունը նախ և առաջ սկսվում է դաստիարակությունից: Մարդու դաստիարակությունն էլ պետք է ներքուստ լինի, ոչ թե ձևական: Հակառակ դեպքում սուր աչքն անպայման կտարբերի կեղծ պահվածքը:
հարուստ եմ և աղքատ եմ - Երբ մարդն ապրում է նորմալ հոգեբանական մըթնոլորտում ու կարողանում է իր շուրջը ստեղծել իր աշխարհը, խոսքն անգամ սոցիալապես անապահովների մասին է, նրան չես կարող ասել՝ աղքատ է: Աղքատությունը նյութականը չէ միայն: Իհարկե, մարդն աղքատանում է, երբ կորուստներ է ունենում: Ես ինձ կարող եմ հարուստ համարել: Հարուստ՝ իմ ընտանիքով, երեխաներով, ծնողներիս տված դաստիարակությամբ, ընկերներով ու աշխատանքով:
եթե ինձ նետեն բանտ - Սարսափելի է բանտը: Այստեղ ևս մարդու պահվածքը մեծ նշանակություն ունի. չանել արարք, որի համար հնարավոր է բանտում հայտնըվել: Չեմ էլ ուզում մտածել, թե ինչ կլինի, եթե ինձ բանտ նետեն: Ճաղերից այն կողմ ուրիշ աշխարհ է, և այնտեղ ընկնողն այս աշխարհ է գալիս փոխված:
Կարդացեք նաև.
- [100 մոնոլոգ] «Մենք վիրուսի պես քրքրում ենք մեր մոլորակը». Սուրեն Շահվերդյան
- [100 մոնոլոգ] Արթուր Կարապետյան. «Ինձ խանգարում է մարտնչող տգիտությունը»
- [100 մոնոլոգ] «Զայրանում եմ, որ հայերը հանգստանում են Թուրքիայում»․ Վանուշ Խանամիրյան
մայրամուտ - Մայրամուտի գույներն ուրիշ են. ավելի հետաքրքիր են, թեև արշալույսը կարևոր է: Ես բիոլոգիական էությամբ բու եմ: Մայրամուտի հետ սկսում եմ ակտիվանալ: Երբեմն մայրամուտը կյանքի կամ ինչ-որ բանի ավարտ է, արշալույսը՝ սկիզբ, բայց ես, մեկ է, սիրում եմ մայրամուտը: Ես կողմ եմ շքեղ մայրամուտին:
ժամանակակից կինոն - Տեխնոգեն, տեխնածին, դինամիկ, հագեցած… Ժամանակակից կինոն շատ բարդ է ու հետաքրքիր, ռեժիսորական ու դերասանական նոր խաղով ու լուծումներով, թեև ժամանակակից կինոն պահում է իր դասական մոդելը: Կինոարտադրությունն այսօր զարգացում է ապրում, շատ կինոներ են նկարահանվում, բայց դրանց մեջ անորակություններ կան: Չնայած քիչ են:
դրախտում շատ տխուր է - Դրախտում չեմ եղել, չեմ կարող ասել՝ ինչպես է անցնում այնտեղ կյանքը, բայց վստահ եմ՝ կյանքից հետո կյանք կա: Դժվար է ասել, թե ինչպիսին կլինի մարդն իր երևակայությամբ: Սա ամենաանհայտ ու չուսումնասիրված բանն է: Մինչև չլքես ներկա կյանքը, չես իմանա հաջորդ կյանքի մասին: Սա առեղծված է, որին հավատում ենք առանց տեսնելու:
newmag #61 հունիս, 2015
Հետևեք newmag-ին Instagram-ում և Telegram-ում