Ո՞վ է ՄԳԻՄՕ-ի Կառավարման միջազգային ինստիտուտի 27-ամյա տնօրեն Հենրի Սարդարյանը
September 10, 2016
Մասկվայի պետական ինստիտուտում է 2005-ից, 15 տարեկանում սկսեց սովորել Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտում, որակավորում է ստացել Պետական և մունիցիպալ կառավարում մասնագիտությամբ: Ուսման տարիներին ինստիտուտի լավագույն 10-ը ուսանողներից մեկն էր: Սարդարյանն ավարտել է ՄԳԻՄՕ Իրավական ապահովման ամբիոնի ասպիրանտուրան` «Սահմանադրական իրավունք» մասնագիտությամբ:
«9-րդ դասարանից էի որոշել, որ ՄԳԻՄՕ եմ ընդունվելու, այն ժամանակ միասնական քննությունների համակարգ չկար ու պետք է կոնկրետ համալսարանի դիմեիր: Ընտրեցի այս համալսարանը, քանի որ ուղղվածությունն էր հոգեհարազատ, բացի այդ կարևոր է ինստիտուտի մթնոլորտը, այն մտածողների ակումբ է, որ անկախ ապրելու և աշխատելու վայրից, իրենց հայացքներից, երբ հանդիպում են,օգնում են իրար»: Հենրի Սրդարյանը քաղաքական գիտությունների թեկնածու է: 2012 թվականից դասավանդում է ՄԳԻՄՕ-ում: Մինչև տնօրենի պաշտոնում նշանակվելը զբաղեցրել է Կառավարման միջազգային ինստիտուտի տնօրենի տեղակալի պաշտոնը:
«Չեմ կարծում, որ ինչ-որ լուրջ բանի եմ հասել, նոր եմ հաջողության ճանապարհը սկսում: Ամեն ինչ շատ պարզ է, ուղղակի պետք է զբաղվես նրանով ինչ քեզ դուր է գալիս, ինչը կարող ես համարել քո կոչումը կյանքում: Անկեղծ ու ազնիվ մոտենալ գործին և ջանք չխնայել, քանի որ ոչ ոք ձեր փոխարեն դա չի անելու»:Անձնական կյանքը
«Ամուսնացած չեմ, բայց կարծում եմ ցանկացած տղամարդու համար առաջին հերթին կարևոր է ընտանիքի գլխավորը դառնալը: Ոչինչ այս պաշտոնի հետ չի համեմատվի: Ամենադժվար աշխատանքը հայր լինելն է, լավ երեխաներ դաստիարակելը: Սա հասկանում եմ, երբ նայում եմ հորս, տեսնում, թե ինչ խնդիրների է հանդիպում հոր կարգավիճակում»:Հետաքրքրությունները
«Ինձ հարազատ է իտալական մշակույթը, իտալական ֆուտբոլը. Միլանի երկրպագու եմ: Տիրապետում եմ իտալերենին, թեկնածուական դիսերտացիաս էլ նվիրված է Իտալիայի քաղաքական դաշտին: Դասավանդել եմ Իտալիայի համալսարաններում: Մանկուց զբաղվել եմ սպորտով, սկզբում՝ մարտարվեստով, զուգահեռաբար նաև լողով: Ազատ ժամանակ վազում եմ կամ լողում: Եթե մյուս սպորտաձևերը կենտրոնացում են պահանջում, լողը հնարավորություն է տալիս հանգստանալ ու մտածել: Լավ գաղափարները միշտ լողալիս են ծագում»:Հայաստանի մասին
Հայաստանի տնտեսական, սոցիալական խնդիրները լուծելու համար փոփոխություններ են պետք՝ սկսած կառավարման մոդելից: Հայաստան-Ափյուռք գործակցության ձևաչափն է պետք փոխել: Անընդհատ խոսվում է, որ պետք է Սփյուռքի երիտասարդ ու պրոֆեսիոնալ մասնագետներին ներգրավել տարբեր ոլորտների խնդիրների լուծման գործում: Բայց դրա համար մեխանիզմ է պետք , չի կարող մարդ ինքնաթիռ նստել, գալ Հանրապետության հրապարակ ու ասել՝ եկել եմ: Պետք է պայմաններ ստեղծվեն: Ես կողմ եմ, որ Հայաստանի խորհրդարանը երկպալատ լինի, մեկը կազմված լինի տեղացի պատգամավորներից, մյուսը՝ սփյուռքի: Թե չէ, երբ ֆինանսական աջակցություն է պետք, դիմում են սփյուռքահայերին, բայց որոշումներ կայացնելիս խնդրում են չխառնվել: Սփյուռքի հայրենակիցներին խորհրդարանում մանդատ տալու փորձ ունեն, օրինակ, Իտալիան, Խորվաթիան: Չնայած որ այս երկրների Ափյուռքի ազդեցությունը նույնքան մեծ չէ, որքան Հայաստանինը: Միասնական խորհրդարանը կնպաստի ավելի արդյունավետ որոշումների կայացմանը: Սփյուռքի նախարարությունը լուծում չէ, քանի որ այն ոչ թե սփյուռքի ներկայացուցիչն է Հայաստանում, այլ Հայաստանի ներկայացուցիչը սփյուռքում: