Սադիստ, ագահ, հեշտամոլ. Սուրբ Պետրոսի աթոռի ամենասկանդալային տիրակալները

Հռոմի եպիկոպոսը սկզբնական շրջանում ամենասովորական հոգևորական պաշտոն էր, և Հռոմեական կայսրության վաղ շրջանում բոլոր եպիսկոպոսները հավասար էին: Նրանք միմյանց հավասար էին, որոնք տնօրինում էին եկեղեցական ունեցվածքը` հիմնականում հավատացյալների նվիրատվություններից կազմված:
Վաղ շրջանում, երբ քրիստոնեւոյթունն ընկալվում էր, որպես հուդայական սեկտա, և եկեղեցին գործում էր գաղտնի, ամբողջ կայսրության տարածքում գտնվող քրիստոնյաների մեկ ղեկավարի կարիքը չկար: Դա նույնիսկ վտանգավոր էր, ու շատ բարդ գործ էր, քանի որ հաճախ ընդհատակում գործող փոքրիկ քրիստոնյա խմբերը մեկը մյուսի մասին նույնիսկ գաղափար չունեին: Աստիճանաբար, սակայն, ունեցվածքի մեծացման հետ զուգահեռ, մի քանի եպիսկոպոսներ, որոշեցին իշխել մնացած կոլեգաների վրա: Այսպես ձևավորվեցին հինգ եպիկոպսությունները`

• Հռոմի (որտեղ առաջին եպիսկոպոսն անձամբ Պետրոսն է եղել),


• Կոստանդնուպոլսի (կայսրության նոր մայրաքաղաքը),


• Ալեքսանդրիայի (դեռ այն ժամանակ դրա ներկայացուցչին Պապ էին անվանում), 


• Անտիոքի,


• Երոսաղեմի:

Վերջին երկուսը մեծ ազդեցություն ձեռք բերեցին հատկապես Խաչակրաց արշավանքների և տամպլիերների իշխանության ժամանակ: Հինգ եպիսոկպոսությունների գերիշխանությունն այլ կերպ պենտարխիա էին անվանում:  Եպիսկոպոսները ակտիվ գործակցում էին Հռոմի, ինչպես նաև տեղի իշխանությունների հետ: 395թ., երբ, քրիստոնեությունը Հռոմում հռչակվեց պետական կրոն, այս հինգ կաֆեդրաները հռչակվեցին եպիկոպոսություններ, և մնացած եպիսկոպոսությունները ենթարկվում էին նրանց: Եպիսկոպոսւոյթւոնների գործունեությունը ղեկավարում էր Հռոմի պապը, ում բաժին հասավ Մեծ պոնտիֆիկոս հեթանոսական պաշտոնը` Հռոմի գլխավոր հոգևոր առաջնորդ:

10. Բոնիֆացիոս 8-րդ

Հովհաննես 12-րդ

Կլիմենտ 5-րդ

Ստեփանոս 6-րդ

Բենեդիկտոս 9-րդ

Գրիգորիոս 16-րդ

Հովհաննես 8-րդ

Ինոկենտիոս 8-րդ

Բենեդիկտոս 16-րդ