Աշոտ Մանուչարյան. Լինել նախագահների մտերիմն ու քաղաքական հակառակորդը

միշտ ուշանում ենք
Մենք միշտ ուշանում ենք, բայց միշտ մտածում ենք, թե ուրիշները ուշացան. Գորբաչովը` Սումգայիթում, հետո Բաքվում ուշացան, եվրոպացիներն ուշացան` արձագանքելով ցեղասպանությանը, և հազար ու մի ուրիշ բաներում: Մենք քիչ ենք ուշադրություն դարձնում, որ ինքներս ենք անդադար ուշանում և ուշանում ենք ֆունդամենտալ: Շատ մարդիկ կան, որ գիտեն դա: Սայաթ-Նովան ժամանակին ասում էր. «Յիս մարդ մարթ իմ` նամարդութին չիմ ուզում»: Այսինքն՝ նա իր կյանքը նամարդության աշխարհում չէր պատկերացնում: Ու չէր սխալվում: Այդպես էին բոլոր մեր մեծերը: Բայց մենք ապրում ենք նամարդության աշխարհում՝ ասելով՝ դե՛, ի՞նչ անենք, աշխարհն է այդպիսին: Զգում ենք, որ կործանման հոտ է գալիս, բայց միշտ ուշանում ենք հասկանալու և ճամփա ընկնելու խնդրում: Մի մեծագույն ցանկություն կա. գուցե ա՛յս անգամ մենք չուշանանք:

---

ՄՈՆՈԼՈԳՆԵՐ

• Վալերի Պողոսյան. Շեղվել ընդհանուր և ընդունված տեսակետից և առաջ գնալ


• Հովհաննես Մանուկյան. Քաղաքականությունից հնարավոր չէ հեռանալ


• Հրայր Թովմասյան. Արժանապատվությունը իրավունքների հիմքն է


• Արա Պապյան. Մարդիկ «քաղցր ստի» կարիքն ունեն


• Հունան Պողոսյան. Խարդավանքներով առաջնորդվել չի կարելի

---

ամենակարևորը կյանքում
Մարդը միշտ պետք է ընթանա կատարելության ճանապարհով: Պետք է դառնա կատարյալ և կարողանա մյուսներին օգնել, որ նրանք էլ դառնան կատարյալ: Մարդը պետք է ամբողջ կյանքում աշակերտ լինի, սովորի և առաջ գնա` դեպի կատարելություն, մյուս կողմից` ամբողջ կյանքում պետք է ուսուցիչ լինի, որ մյուսներին էլ օգնի ընթանալու կատարելության ճանապարհով: