Լիլի Հովեր. Լավ գովազդի իսկական «զոհ եմ»

September 9, 2015

իմ քաղաքը
Շատ տարբեր քաղաքներում եմ եղել, վայելել տարբեր մշակույթներ, ապրել օտար քաղաքների կյանքով: Եվ չնայած ծննդավայրս Երևանն է, բայց իմ քաղաքը, աներկբա, մնում է Դիլիջանը: Այն գրավում է իր անձեռակերտ բնությամբ, հարազատության զգացումով և գեղեցկության առեղծվածով:
վախենում եմ
Աշխարհում ամեն ինչից շատ վախենում եմ մարդուն կորցնելուց: Չեմ հաշտվում հարազատներիս, իմ սիրելի մարդկանց անառողջության և մահ կոչվածի հետ: Դա է պատճառը, որ երբեք չեմ վիճում, չեմ նեղացնում մարդկանց: Երբեք չգիտես`վաղն ինչ կլինի, և կհասցնե՞ս ներում հայցել…
ամենամեծ գաղտնիքը
Տեսախցիկը` հեռուստատեսությունում, խոսափողը ռադիոյում թափանցիկ է: Այն, ըստ իս, մատնում է, երբ ստում ես: Հենց այդ սկզբունքով էլ առաջնորդվում եմ: Փորձում եմ լինել անկեղծ և այնպիսին, ինչպիսին կամ, եթե նույնիսկ սեթևեթող…
ատելություն և մեծամտություն
Չեմ սիրում ատել. դա տգեղացնում է մարդուն: Ատելությունը միայն ատողին է վնասում: Փորձում եմ առնչվել միայն սիրող և բարի մարդկանց հետ, իսկ մարդատյացությունը ժխտում եմ սկզբունքորեն: Կործանվելու ամենակարճ ճանապարհը մեծամտությունն է: Կուրությանն եմ նմանեցնում, երբ չես նկատում մանրուքները, որոնք առավել քան կարևոր են, չես ընկալում, թե ինչ է կատարվում շուրջբոլորդ, գերագնահատում ես քեզ, երբ պետք է տեսնես նաև պոտենցիալ մրցակիցներիդ, պետք է աշխատես և առավելության հասնես նրանց նկատմամբ, մեծացնես պահանջարկդ, դառնաս լավագույնը:



ՄՈՆՈԼԳՆԵՐ



իմ սեղանի գիրքը
Արման Կիրակոսյանի «ԱՄՆ արտաքին քաղաքականությունը և արևմտահայությունը» ինքնատիպ գիրքն է իմ սեղանի գիրքը: Այն ամբողջական պատկերացում է տալիս աշխարհի և թշնամու մասին:
երբ է պետք լռել
Լռությունն ինձ համար չէ: Առհասարակ շատախոս եմ և չեմ սիրում կեղծ լռությունը: Հատկապես երբ ներքուստ պիտի այրվես քո լռությունից: Ավելին, պարզ եմ խոսքով և հարցադրումներով: Նույնիսկ ամենաանարդարացի պահվածքի համար հակառակորդիս կհարցնեմ` ինչո՞ւ… Չեմ սիրում հարցականների մեջ ապրել, երևակայության և գուշակությունների գիրկն ընկնել: Լռել` առավել ևս: