Վաճառված մանկություն. երբ հասարակությունն անտարբեր է, պետությունն` անգործունյա
Թբիլիսիի մետրոյում մուրացիկ երեխաները շատ են: Սակայն այս երեխան տպավորվել է հիշողությանս մեջ, նա փոքր սրբապատկերներ էր վաճառում: Հազիվ ինը տարեկան լինի, բայց երբ տեսնում ես, թե ինչպես է ծխում, ավելի շատ էլ կտաս:
– Էլ սրբապատկերներ չե՞ս վաճառում, – հայացքս ուղղում եմ դատարկ բաժակին, որի մեջ ողորմություն է հավաքում:
– Ո՛չ, հիմա երգում եմ, – ժպտում է նա, – դրա համար ավելի շատ փող են տալիս: Առավոտից արդեն 35 լարի եմ աշխատել:
ԵԿԱՏԵՐԻՆԱ ՄԻՆԱՍՅԱՆ, ԹԲԻԼԻՍԻ