21-րդ դարը ընտանեկան բիզնեսի հարյուրամյակն է

Բոլորը գիտեն, որ ընտանեկան բիզնեսը վաղանցիկ գործ է: Համաձայն վիճակագրության ընտանեկան ընկերությունների միայն 30 տոկոսն է հասնում մինչև երկրորդ սերունդ, 10-15 տոկոսը մինչև երրորդ, իսկ մինչև չորրորդ սերունդ դիմանում են միայն ընկերությունների 3-5 տոկոսը: Ինչ խոսք, տխուր վիճակագրություն է:
Բայց եկեք այս թվերը համեմատենք ընդհանուր դաշտի հետ: Արդյո՞ք բոլոր ընկերություններն են կարողանում դիմադրել մինչև չորրորդ սերունդ: Ուսումնասիրելով 1950-2009 թթ. մոտ 25000 ֆոնդային միավորումների պատմությունը՝ ապացուցվել է, որ միջին հաշվարկով դրանք գոյատևում են մինչև 15 տարի, որն ավելի քիչ է, քան մեկ սերունդը: Այս ֆոնի վրա դիտարկելիս, ընտանեկան բիզնեսի մոդելը, անգամ շատ դիմացկուն է: Հուսահատ մրցակցության ֆոնին, ընտանեկան բիզնեսն, ունեցվածքի այլ մոդելների, հատկապես ֆոնդային միավորումների հանդեպ, ունի ընդգծված առավելություններ:
Անցյալ դարում ընկերություններն ունեին հսկայական հնարավորություններ, սակայն բոլորն ամենուրեք կենտրոնանում էին «չափսերի» վրա. այդպիսի տնտեսության պայմաններում խոշոր ընկերությունների օգտակարությունն ակնհայտ էր, քանի որ նրանք էին անում ամենամեծ ներդրումները: Հիմա, սակայն, անսահման հնարավորությունների դարաշրջանն արդեն սպառել է իրեն: Խոսքն արդեն ոչ թե արհեստական աճի մասին է, այլ կոշտ մրցակցության պայմաններում, այսպես ասած, ողջ մնալու , դիմանալու դանդաղեցրած աճին, ցածր եկամուտներին ու մշտական ճգնաժամին:

Կուսական նոր աշխարհում ֆոնդային ընկերությունների միաստվածությունը մոտենում է իր ավարտին: 20-րդ դարի վերջին քառորդին դրանց ներդրումն ամերիկյան ՀՆԱ-ում ընկել էր 50 տոկոսով:

Ընտանեկան բիզնեսում գործերը դասավորվում են, ավելի քան զվարճալի կերպով: Այն հատկանիշները, որոնք անցյալ դարում կաշկանդում էին ընտանեկան բիզնեսը, հիմա դառնում են նրա հիմնական մրցակցային առավելությունները, օգնելով արագ ադապտացվել է ավելի դաժան մրցակցային պայամաններին,  որոնց բախվում են բիզնեսի բոլոր տեսակները: Ընտանեկան ընկերությունների յուրահատկությունները կարող են ապահովել մրցունակությունը հինգ հիմնական բնագավառներում.
Տաղանդներ՝ մասսայական զբաղվածությունից կյանքի գործ
20-րդ դարում, ընկերության հաջողության գրավականը խոշոր հաշվով կախված էր նրա վարձելու, կրթելու, և իր շուրջը որքան հնարավոր է շատ գործընկերներ հավաքելու կարողությունից: Դա հաստիքային մասնագետների դարաշրջանն էր, ովքեր քրտնաջան աշխատում էին հանուն լավ աշխատավարձի ու թոշակային պլանի: Հանուն դրա մասնագետը պատրաստ էր ընկերությանը վճարել համարյա ցմահ հավատարմությամբ:

Ժամանակակից տնեսության մեջ ընկերության հաջողության գաղտնիքը գտնելու, ոգեշնչելու և ընկերությունում միայն ամենատաղանդավորներին պահելու ունակության մեջ է:

Կազմակերպություններն այլևս ստիպված են իրենց նոր աշխատակիցներին առաջարկել ավելին, քան բարձր աշատավարձն ու այլ օգուտներն են: Պահանջվում է «բարձր կոչում» կամ ասենք «կյանքի գործ», ինչ-որ բան, որն իմաստ կհաղորդի հենց այդ ընկերությունում աշխատելուն: Bain & Company-ի վերջին վերլուծության համաձայն, աշխատակիցները պատրաստ են ի սրտե աշխատել, եթե ունեն առաքելության զգացում, եթե հավատում են իրենց ընկերության արժեքներին: Այլևս հնարավոր չէ հիմնվել ներդրման և կարիերայի աճի հեռանկաների վրա:

---

Հետաքրքիր է կարդալ նաև`

• Անձնական բրենդ ստեղծելու 11 գլխավոր սկզբունքները


• Ինչպե՞ս 2 ժամում վաստակել 650 դոլար


• Տնտեսական ճգնաժամից դուրս գալու այլընտրանք

---

Շատերն են գրել արժեքակենտրոն մշակույթի մասին, բայց արժեքների հիմնական կրողն ընտանիքն է: Այդ պատճառով ընտենական բիզնեսը հնարավորություն է տալիս այդ ամենը հյուսել ընկերության մշակույթի պատանքում: Փորձը ցույց է տալիս , որ շարքային աշխատողների ու ընկերության տնօրենների կողք կողքի աշխատանքը նշանակալիորեն ամրապնդում է անձնակազմի հավատարմությունը:
Ներդրումներ. օտար փողերից ընտանեկան կապիտալ
Տնտեսության մեջ կապիտալը դա կենսունական արյունն է: Կապիտալի պահանջարկը շատ բարձր էր այնքան ժամանակ, երբ կային անընդհատ զարգացման հեռանկարներ: Ժամանակակակից տնտեսության մեջ, սակայն, որակը քանակից կարևոր է: Արտաքին ներդրողները սկսում են ճնշել ընկերությանը, դրանով իսկ քանդելով կորպորատիվ արժեքների մեխանիզմը: Խոշորագույն ֆոնդային կազմակերպությունների տնօրենների դիտարկումը ցույց է տվել, որ նրանց 78 տոկոսը պատրաստ է ընդունել ընկերության համար մահացու որոշումներ, միայն թե կատարել եռամսյակային պլանը:
Ընտանեկան բիզնեսում այս խնդիրները չկան, քանի որ կապիտալն էլ ընտանեկան է և օտար գրպան այն հաստատ չի գնա: Սեփականատերերը մտածում են երկարաժամկետ հեռանկարի մասին, տասնամյակների շրջանակում, այլ ոչ թե մոտակա մեկ տարվա կամ եռամսյակի:  Եվ կարիք էլ չկա սեփական ընկերության շահերի հաշվին գոհացնել ինչ-որ մեկին: Այդ պատճառով էլ որոշումները կայացվում են, ելնելով տնտեսական դիմացկության  պահպանման կանոններից:

Ընտանեկան բիզնեսի կապիտալը, դա առաջին հերթին ընտանիքի անդամների փողերն են, այդ պատճառով պետք չէ անհանգստանալ անհայտ մարդկանց մասնաբաժինները վճարելու համար, ովքեր բաժնետոմսեր ուներ ձեր կազմակերպությունում:

Բավական է միայն բավարարել սեփականատերերի ընթացիկ պահանջները և վերջ: Սրանով է պայմանավորված ընտանեկան բիզնեսում կապիտալի ցածր չափը: Այսքանով հանդերձ, ինչքան էլ ռիսկային են միայն սեփական փողերը, ընտանեկան բիզնեսի անդամները սեփական ծախսերում չափազանց զգույշ են: Այսպիսի ինքնակազմակերպվածությունը դառնում է մեծ մրցակցային զենք, հատկապես հիմա, երբ թռիչքասյին աճը հազիվ թե հնարավոր լինի:
Համբավ.  անհապաղ օգուտից հասարակական հարստություն
20-րդ դարում չկային այնպսիսի տեխնոլոգիական միջոցներ (այդ թվում հեռուստաալիքներ), որոնց միջոցով հնարավոր կլիներ գովազդել սեփական բիզնեսը և մեծ համբավ ստեղծել: Առավել ևս, որ խոշորագույն ընկերությունները վերահսկում էին բոլոր այդ ելքերն ու մուտքերը: Միլթոն Ֆրիդմանը 1970-ականներին ուներ բոլոր հիմքերն ապացուցելու, որ բիզնեսի միակ հասարակական պարտավորվածությունը, եկամուտն ավելացնելն է: 21-րդ դարի տնտեսության մեջ ստանդարտներն աճել են:  «Համբավի համար պայքարում» ընտանեկան բիզնեսը մեծ ներուժ ունի. Սեփականատերերի ը նտանիքը, սովորաբար սերտ կապված են այն կամզակերպությունների հետ, և ընտանիքը միշտ հետևում է իր համբավին: Իր երկրի տնտեսության մեջ ներդրում ունենալն ընտանեկան բիզնեսի համար, բացի տնտեսականից, ունի նաև հասարակական արժեք:
Կազմակերպություն. հիերարխիայից ճկունություն
Հենրի Ֆորդի ստեղծած ավտոկոնցեռնն ընդգրկում էր ամբողջ արժեհամակագը՝ սկբից մինչև վերջ: Այն անգամ ուներ ոչխարների համար բարաքներ, որոնց բրդից մեքենայի նստատեղերի երեսպատման պաստառներն էին կարում: 21-րդ դարի գլխավոր խնդիրը, սակայն, չղեկավաել այսպիսի մեծամասշտաբ համալիր համակարգեր, այլ հասնել փոփոխությունների հետևից:

Ընտանեկան բիզնեսը լավագույնն է նախապատրաստված արագ արձանգանքմանը:

Այդպիսի ընկերություններում կառուցվածքն ավելի քան պարզ է և շարժական: Ինֆորմացիան ազատ հասնում է ղեկավարին և այդպես առանց խոչընդոտների էլ որոշումներ են կայացվում:
Ֆոնդային հիմնարկությունները մնացել են բիզնեսի կառավարման անցյալ դարում: Բայց դրությունը փոխվում է, պայմաններն են փոխվում, և ընտանեկան բիզնեսը, որն ունի վերը նշված հինգ առանձնահատկություններն ու առավելությունները, ամբողջովին ունակ է 21-րդ դարը վերածել սեփական ընտանեկան ընկերությունների հարյուրամյակի: