Մոնոգամ հարաբերությունների գաղափարը խեղաթյուրված է. ի՞նչ են ասում այդ մասին գիտնականները

Միակնությունը արևմտյան մշակույթի էմոցիոնալ կառուցվածքի մասն է: Նույնիսկ նրանք, ովքեր սովորաբար ձախողում են հարաբերությունները, նկատել են իրենց շեղումները դրա նկատմամբ։
Գերակայությունը տրվում է մոնոգրամ միություններին, ինչը զարմանալի չէ՝ պատմականորեն հաշվի առնելով նահապետական հասարակությունները, որոնք տիրում էին աշխարհը։ Տնտեսական համակարգը՝ հիմնված հորից որդուն գույքահանձմանը, որոշակիություն է մտցրել հայրության և ընտանեկան հստակ գծերի վերաբերյալ։
Բայց ժամանակները փոխվել են։ Միչիգանի համալսարանի հետազոտողները ձեռնամուխ են եղել՝ որոշելու արդյոք հոգեբանների և այլ գիտնականների ուղղությունները ուսումնասիրում են հարաբերություններ, որոնք նախատեսված են մատուցելու արդյունքներ, որոնք նույնիսկ անգիտակցաբար, խթանում են մոնոգամիան։ Նրանք եզրակացրին, որ ուղղությունը, որը նրանք ուսումնասիրում են, խնդրահարույց է։
Ուսումնասիրության առաջատար հեղինակ Թերրի Քոնլեյը ասում է, որ մեր վերաբերմունքը մոնոգամիայի հանդեպ «այնքան արմատացած է, որ դարձել է անտեսված»։
«Մենք նույնիսկ չենք մտածում դրա ճիշտ լինելու մասին»,- նշում է նա։ «Մենք միայն տեսնում ենք այն՝ որպես միակ ճանապարհ»։ Ուղղությունը, որը գիտնականները համարում են հարաբերություններ, խեղաթյուրվել է՝ գտնում են հետազոտողները։
Առաջինը, գրականության վերանայումը բացահայտեց մի շարք օրինակներ, որտեղ հետազոտողների տված մոտեցումը կարող էր դարձնել այնքան ավելի հավանական, որ մոնոգամիան ունենա ավելի բարձր գնահատական, քան հարաբերությունների այլընտրանքային ձևերը։ Չափանիշի մեկ օրինակ անվանվեց «Կրքոտ սիրո սանդղակ», որը զարգացել է 1980-ականներին և օգտագործվել վաղեմի հարաբերությունների ուժը գնահատելու համար։ Մասշտաբը ներառում է հարց, թե որքան խանդոտ կդարձներ պատասխանողին այն, եթե նրա ընկերը սկսեր սիրահարվել մեկ ուրիշին։ Հավանական է, որ նրանց հարաբերություններն ավելի կրքոտ կդառնային։
Հետազոտողները նաև ուշադրություն են դարձնում, որ ոչ միակնության  հարաբերություններում հաճախակի գործածվող խոսքը չեզոք չէ․մարդկանց հարցնելով «դավաճանության» կամ «խաբեության» մասին, նրանք պատասխանում են, որ վերաբերվում են մեկ անձի ինչպես «վիրավորված կողմ» կամ «դավաճանած ընկեր»․ բոլոր այս տերմինները հայտնվել են ակադեմիական ուսումնասիրություներում։
Մեկ ուսումնասիրություն էլ Միչիգանի համալսարանի աշխատակից Թերի Քոնլիին է, որը պարզել է, որ ոչ մոնոգամ զույգերն ավելի հաճախ են ապահով սեքսով զբաղվում, քան մոնոգամ զույգերը, ովքեր գաղտնի սիրուհի են պահում։ Մի գրախոս այն անվանեց «անպատասխանատու» ուսումնասիրություն։ Այլ տեսանկյունից, գրախոսը համաձայնել է, որ համասեռամոլների հարաբերութւունները վատթարանում են ոչ մոնոգամ հարաբերությունների պատճառով։
«Փաստը, որ մենք կարող են թույլ տալ մեր քննարկումը լինի շատ զգացմունքային, հնարավոր է թույլ չտա մեզ մտածել լոգիկայի սահմաններում», ասել է Քոնլին։
Հիմնվելով հարաբերությունների բազմազանության մասին զույգերի պատասխաններին, Միչիգանի հետազոտությունը նույնպես պնդում է, որ ներդաշնակ ոչ մոնոգամ հարաբերությունները պարզապես «ֆունկցիոնալ են» և հիմնված են մի շարք ցուցիչների վրա, ինչպես մոնոգամներինը։ Հետազոտողները հարցում են անցկացրել 25 տարեկան 2000 մարդկանց շրջանում, որոնցից 617-ը ներդաշնակ ոչ մոնոգամ հարաբերությունների մեջ է։ Հիմնվելով հարցումների պատասխանների վրա, որոնք ներառում են վստահություն, խանդ, կիրք և բավարարվածություն, նրանք պարզել են որ որևէ տարբերություն չկա երկու խմբերի միջև։
Վերջում, առանձնացնելով ուսումնասիրությունը, նրանք նույնպես դիտարկել են, թե ինչպես են մարդիկ արձագանքում ոչ մոնոգամ հարաբերությունների մասին հետազոտողների հարցերին։ Հետազոտողներն իրենք էլ ավելի կողմնակալ էին, երբ հարցնում էին պոլյամորայի մասին, քան երբ հարցնում են մոնոգամիայի մասին։
Վերջին տարիներին, պոլյամորիան և այլընտրանքային մյուս հարաբերությունները սովորական երևույթ են դառնում ։
Քիչ հավանական է, որ մենք հստակեցրինք, թե հարաբերությւոնների որ տեսակն է նախընտրելի մարդկության համար, քանի դեռ գիտությունն ընդունում է, որ  հակված է մոնոգամիան ընդունել որպես իդեալ։

Այստեղ