[InterPress] Անարխիա՝ Հայաստանում
Հայաստանում հիմա անարխիա է, ինչը, որպես կանոն, նշանակում է պետական իշխանության բացակայության պայմաններում անօրինականության և քաղաքական խառնաշփոթի միջավայր: Հայաստանի ինստիտուցիոնալ բաժանման հետևանքները ծանր են Եվրոպայի և Կովկասի համար:
ԱՄՆ կառավարության բարձրաստիճան պաշտոնյայի դիրքից տասնամյակ առաջ ականատես լինելով Ուկրաինայում նարնջագույն հեղափոխությանը և Վրաստանում նախկին նախագահ Միխայիլ Սահակաշվիլիի իշխանությանն ու անկմանը, այժմ կարող եմ ասել, որ Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունները սթափեցնող, զգաստացնող են:
Հայաստանի գործող վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն իշխանության եկավ 2018-ի մայիսի 8-ին, երբ մոբիլիզացնելով 250.000 ցուցարարների, սպառնաց համազգային գործադուլ սկսել: Այսպես նա բողոքում էր Ազգային ժողովի դեմ, որն իրեն վարչապետ չէր ընտրել: Ցուցարարների թիվը հաշվի առնելով` 2-րդ անգամ խորհրդարանը քվեարկեց Փաշինյանի վարչապետության օգտին, թեև նրա կուսակցությունը 105 տեղանոց խորհրդարանում ուներ պատգամավորական միայն 9 աթոռ:
Հայաստանի hեղափոխությունը մեծագույն փորձությունն է անցնում
Կառավարությունը գլխավորելուց հետո ինքն իրեն «ժողովրդի թեկնածու» անվանած Փաշինյանը համակարգված քայլեր է իրականացնում` Հայաստանի կառավարման ինստիտուտները թուլացնելու ուղղությամբ:
Պաշտոնավարման 100 օրվա առիթով հրապարակային ելույթում Փաշինյանը Հանրապետության հրապարակում հավաքված իր հարյուր հազարավոր աջակիցների ներկայությամբ հայտարարեց. «Հայաստանում չկա կոալիցիոն կառավարություն, չկա խորհրդարանական մեծամասնություն: Հայաստանում իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին և ժողովուրդն է որոշումներ կայացնում: Սա նշանակում է, որ այսօրվանից կառավարությունը հաշվետու կլինի այս հրապարակին, կենթարկվի այս հրապարակին, և բոլոր կարևոր որոշումները կայացվելու են այստեղ` այս հրապարակում»:
Շարունակությունը՝ InterPress.am-ում
Հետևեք newmag-ին Telegram-ում և Instagram-ում