Իրականում նա Վան Գոգը չէ. հնչյունաբանության առանձնահատկությունները

Հոլանդիա կամ Նիդերլանդներ ասելիս առաջին հերթին մտքիս պանիր է գալիս, կակաչներ և, իհարկե, Վան Գոգը: Նրա «Արևածաղիկներով», «Աստղազարդ գիշերով» և ինքնադիմանկաներով միշտ հիացել եմ հեռվից: Մտքովս էլ չէր անցնում, որ մի օր բնօրինակներն եմ տեսնելու: Բայց կյանքը հենց դրանով է հետաքրքիր, երբեք չգիտես՝ որ պահին որտեղ կհայտնվես: Ստացվեց այնպես, որ ուսումնական ծրագրով գնացի Հոլանդիա: Պարզ է՝ չէ՞, առաջինն ուր էի գնալու: (Գուցե ձեր մտածածը չէ, բայց իմ երազածն էր:)
Վան Գոգի թանգարանում զգուշացրին՝ ներսում լուսանկարելն արգելված է: Ի˜նչ ափսոս, քրոջս խոսք էի տվել: Ֆոտոխցիկը դրեցի պայուսակս ու սկսեցի վայելել Վան Գոգին՝ առանց ապացույցների: Չորս հարկից երկուսը նրա կտավներն էին: Մինչև թանգարանը կփակվեր հասցրի մինչև վերջ հարկերով բարձրանալ ու վերադառնալ նկարներին, որոնցով ամենաշատն էի տպավորվել: Անվտանգության աշխատակիցների աչքից հեռու նույնիսկ հաջողացրի մի քանի լուսանկար անել: Գոհ էի. Վան Գոգի կտավները տեսել էի, քրոջս տված խոստումը պահել էի: Լիակատար երջանկության համար մի բան էր պակասում՝ կիսվել ուրախությամբ ընկերներիս հետ: Երեկոյան լուսանկարները հայտնվեցին Ֆեյսբուքում: 

• Մարչելլո Մաստրոյանի. կատարյալ իտալացին, ում ներվում էր ամեն ինչ


• Չինական խորհուրդներ՝ հոգով և մարմնով առողջ լինելու համար


• Եսենինը խմում էր, Բուլգակովը` ներարկվում , իսկ Մայակովսկին սիրում էր. հանճարներն ու նրանց արատները