Ով է բանկային քարտի նախահայրը, որ առաջինը կանխիկի փոխարեն վճարեց չեկով

Ընթրիքն ավարտվել էր, երբ պարզվեց, որ ընկերներից ոչ մեկի գրպանում այդ պահին փող չկա. Նյու Յորքում էր, 1924 թվականին: Տնտեսագետ Ֆրանկ Մագ Նամարը ծոցագրպանից հանեց բանկային չեկը, վերջին ստվարաթղթե էջին գրեց իր անունը, սեղանի անձեռոցիկին էլ խոստում, որ կփակի ռեստորանի հաշիվը: Գումարը մատուցողը ստացավ հաջորդ առավոտյան, իսկ Ֆրանկ Մագ Նամարը պատմության մեջ մտավ որպես բանկային քարտի նախահայր. նրա նախաձեռնությամբ 1950-ին ամերիկյան 27 ռեստորաններ համաձայնեցին 200 վստահելի հաճախորդի ընդգրկել նորաստեղծ Diners Glub-ում, իսկ տարեվերջին ակումբի անդամների բանակը հասավ 20. ООО-ի: Որոշ ժամանակ անց շատ ավելի հարուստ մարդիկ` մյուսներից տարբերվելու նպատակով, իրենց համար պատվիրում էին ոսկեջրած, պլատինե կամ ադամանդով զարդարված քարտեր: Այդ օրերից է մեզ հասել սովորականից մեծ հնարավորություններով օժտված gold կամ
platinum քարտերի գաղափարը:
Իրականում բանկային քարտի գաղափարը ծնվել է 1880 թվականին: Միացյալ Թագավորությունում հագուստի արտադրությամբ զբաղվող մի ընկերություն մի օր վերցրեց ու թողարկեց այսպես կոչված վարկային վաուչեր: Կտրոններն ընկերության առևտրային տանը գրանցելուց հետո հաճախորդները դրանով որոշակի խանութներից գնումներ կատարելու իրավունք էին ստանում:
Կանխիկ փողը մասամբ ավելորդ դարձավ դրամապանակում, երբ այնտեղ տեղավորվեց բանկային ամբողջ հաշիվը` պլաստիկ քարտի վրա: Այս մասին կարող է վկայել հիմա արդեն նաև Հայաստանի յուրաքանչյուր 10-րդ բնակիչ: Բայց թողարկված քարտերի ու քարտապանների թվով մենք դեռ բավական զիջում ենք աշխարհում պլաստիկ քարտ ամենաշատն օգտագործող ճապոնացիներին ու շվեդներին: