Ինգա և Անուշ. Եթե լինեին հայկական ֆոլկով «հիվանդ» մարդիկ, մեր երաժշտությունն ավելի ակտիվ կներկայացնեինք

ռեալիստ ու ռոմանտիկ
Անուշ. Ես իմ ռոմանտիզմն ամբողջովին արտահայտում եմ երգերի մեջ, ինչը չեմ կարող ասել քույրիկիս մասին: Շատերը կարծում են` Ինգան շատ ակտիվ, ադմինիստրատորի ձիրքով, խոլերիկ անձնավորություն է, բայց իրականում նա փափկամազիկ փիսիկ է, շատ փխրուն: Շատ հարցերում նրան ավելի հեշտությամբ կարելի է վիրավորել, քան նույնիսկ ինձ:
Ինգա. Անուշի մեջ գերիշխում է ռոմանտիզմը, նա անընդհատ երկինքներում է: Երբ իջնում է ներքև, հրաշք բաներ է ստեղծում, նրան բնորոշ է արժեքավոր բան ստեղծելը, ասենք` երգ, որը ոչ մի երգի նման չի: Դժվար պահերին, երբ ես չեմ կարողանում կողմնորոշվել, նա ճիշտ որոշում է ընդունում:
եթե լինեի
Անուշ. Ես միշտ պայքարի մեջ եմ իմ գաղափարների, չիրականացրած ծրագրերի համար: Եթե զղջում եմ, ապա միայն իմ կորցրած ժամանակի, իմ աշխատասիրության պակասի համար: Եթե ավելի համառ լինեի, ավելի շատ բանի կհասնեի: Եթե երգարվեստում չլինեի, օտար լեզուներ կուսումնասիրեի, գուցե Հին աշխարհի պատմություն ուսումնասիրեի` Հայաստան, Ասորեստան...
Ինգա. Ես կարող էի ավելի աշխատասեր լինել, ասենք` ջութակ ավելի շատ պարապել, ինչը հիմա չեմ անում: Պահեր կան, որ հիասթափվում եմ` պետք էր այսպես անել, այնպես անել, բայց ոչինչ պատահական չի լինում: Եթե երգարվեստում չլինեի, կընտրեի ռեժիսուրան: Երբ մենք երգում ենք, միանգամից պատկերացնում եմ, թե ինչպես է պետք նկարահանել երգի տեսահոլովակը:
երբ դժվար է
Անուշ. Սթրեսից սթափվում եմ բնության գրկում, բնության մեջ լինելն սփոփում է: Նաև օգնում են մեր այն ընկերները, որոնց հետ կարելի է կիսվել: Այդպիսի մարդիկ քիչ են, ավելի ճիշտ` ոչ թե քիչ են, այլ ուղղակի չենք ուզում մեր սթրեսային հոգեվիճակը փոխանցել մյուսներին:
Ինգա. Եթե չլինի անկումը, վերելքը չես ճանաչի: Մենք զգայուն մարդիկ ենք, ամեն ինչ մի փոքր ծանր ենք տանում, բայց մեր ծնողները մեր կողքին են ու ծնող լինելուց բացի նաև մեր ընկերներն են: Որքան մեծանում ես, որքան ավելանում է կյանքի փորձն, այնքան ավելի մեծ փորձու թյուներ են տրվում քեզ: Բայց դրանք երբեք այնպիսիք չեն, որոնք չես կարող հաղթահարել: Մարդը կամ կոտրվում է, փոխում է աշխարհայացքն ու սկսում այլ կերպ ապրել, կամ ավելի ամրանում է:
միակը
Անուշ. Սխալ եմ համարում իդեալ ստեղծելը. դա դնում է որոշ սահմանների մեջ: Սահմանափակ տղամարդը վանող է: Կարող է լինել ինտելեկտուալ ու առաջադեմ հայացքների տեր, բայց` սահմանափակ: Դա ինձ նյարդայնացնում է: Տղամարդը պետք է լինի այնպիսին, որ ինչ-որ պահ ինքս ինձ ասեմ` «ես ուզում եմ սովորել այս մարդուն սիրել»: Սովորել` նշանակում է ապրել, և ապրել` նշանակում է անվերջ կատարելագործվել: Սերն էլ անվերջ կատարելագործման ճանապարհ է: Եվ եթե դու ասում ես` ուզում եմ սովորել, նշանակում է դու ուզում ես առաջ գնալ և ոչ ենթարկվել, քեզ զոհաբերել: Ոչ մի դեպքում: Ոչ մի զոհաբերություն ու ոչ մի արգելք:
Ինգա.. Նա պետք է լինի տղամարդ` բառի իսկական իմաստով. բարի, մեծահոգի, աշխատասեր: Յուրաքանչյուր աղջիկ ուզում է, որ իր մեջքին սար կանգնած լինի, որին կարող է հենվել, որի կողքին կարելի է պաշտպանված զգալ: Կարևորը միմյանց հասկանալն է, միասին որոշում կայացնելը և ոչ թե` «չէ, էսպես պիտի լինի»: Այո, գուցե վերջին խոսքը տղամարդունն է, բայց պետք է, ի վերջո, համաձայնության գալ: Պետք է փոխադարձ հարգանք լինի:
մրցավազք
Անուշ. Լավ կլիներ, եթե մենք այլ հայ երգիչների հետ մրցելու խնդիր ունենայինք. ավելի արդյունավետ ու շատ աշխատելու ստիմուլ կունենայինք: Ցավով եմ ասում, որ մրցելու խնդիր չունենք: Եթե ունենայինք համախոհներ, եթե լինեին հայկական ֆոլկով հիվանդ մարդիկ, մեր երաժշտությունն ավելի ակտիվ կներկայացնեինք համաշխարհային գանձերի կողքին: Պարզապես, ինչպես բոլոր հայ երգիչները, ունենք միջազգային շուկայում մեզ ներկայացնելու խնդիր:
Ինգա. Անխտիր բոլոր մրցույթներին մասնակցելը խոսում է հոգեբանական բարդույթների մասին, որոնք չհաղթահարելու դեպքում անընդհատ մրցելու ես ինչ-որ մեկի հետ` ինքնահաստատման համար: Բայց միջազգային մրցույթներին մասնակցելը երևալու, արվեստդ աշխարհին ներկայացնելու, գործունեությունն ընդլայնելու և, ի վերջո, կոմերցիոն նպատակ ունի:
մերոնք
Անուշ. Շոու-բիզնեսի մեր ընկերները միայն գործընկերներ չեն: Մեր գործի յուրահատկությունն այն է, որ պահանջվում է հոգեբանական էներգիա, երբ մարդիկ լարվում են, որ հոգու մասնիկը դնեն ընդհանուր գործի մեջ: Հոգու մասնակցությունն անմիջապես երևում է, իսկ որպեսզի երևա, երգիչը պետք է բացվի, պետք է բոլորի հետ ընդհանուր շփման կետեր լինեն, և այդ պատճառով մեր գործընկերները նաև ընկերներ են:
Ինգա. Ընկերության մեջ ինձ համար կարևոր է անկեղծությունը: Ընկերությունը չի ենթադրում շահամոլություն, թեև կան մարդիկ, որ կարծում են` ընկերությունը «փոխշա հավետ համագործակցություն է»:
newmag #07