Newmag-ը հայերեն է հրատարակել Սեբաստիան Հաֆների «Մի գերմանացու պատմություն. անհատն ընդդեմ հազարամյա Ռայխի» գիրքը (թրեյլեր)

1920-ականների Գերմանիան պարտության բարդույթների կծիկ էր: Զայրույթից բխող ցնորամիտ մտքերը ոչ ոքի չէին զարմացնում, անօգնական լինելու զգացումն այնքան էր խորացել, որ վերածվել էր դժոխային անտարբերության: Սա բաց դաշտ էր քաղաքական արկածախնդրությունների, առավել ևս՝ կազմակերպված վրեժխնդրության օրակարգի համար:  

Այս ամենը դառնում է Սեբաստիան Հաֆների գրքի թեման։ Գրողի  պատանեկությունն ու երիտասարդությունը անցել են երկու աշխարհամարտերի միջակայքում՝ Գերմանիայում: Նա իրավաբան էր, կրթված, կանխատեսելի կարիերայով ու տեսանելի ապագայով: Հաֆներն իր հուշագրությունում պատկերում է գերմանացիների կյանքը նացիզմի վերելքի շրջանում և երկու համաշխարհային պատերազմների ընթացքում: 1907-1933 թվականների իրողություններին անդրադառնում է որպես ականատես, գործում ներկայացնում Հիտլերի երիտասարդական շարժումից մինչև նացիստական իշխանափոխություն:

1933-ին նա հասցնում է հեռանալ Գերմանիայից ու փրկվել: Մեծ Բրիտանիայում նրան ձերբակալում ու երկու տարի բանտում են պահում, որից հետո Հաֆները դառնում է լրագրող ու սկսում գրել գերմանալեզու Die Zeitung ամսագրում: Հենց այս ընթացքում էլ՝ 1939 թվականին գրում է «Մի գերմանացու պատմությունը»՝ գեղարվեստական խորությամբ ու վավերագրական ճշգրտությամբ ցույց տալով գերմանացիների հավաքական խելագարությունը:  

Գրքի մասին ոչ ոք չի էլ իմանում: Այն լույս է տեսնում միայն Հաֆների մահից հետո: Նրա որդին կտոր-կտոր հավաքում է, կորսված որոշ հատվածներ վերականգնում թարգմանությունների հիման վրա, և հրատարակում 2000 թվականին: Գրական գործն անսպասելիորեն ձեռք է բերում համաշխարհային ճանաչում: 

Տեռոր, տոնակատարություններ, դավաճանություն, վերջում՝ հավաքական կոլապս: Խելագարություն, որը մեկ մարդը սփռեց մի ամբողջ ազգի վրա ու դարձրեց 20-րդ դարի մեծագույն հանցագործության և՛ ականատեսը, և՛ զոհը, և՛ մասնակիցը: Այս գլուխգործոցը վառ կերպով փոխանցում է սովորական քաղաքացու կյանքը՝ աստիճանաբար ձևավորվող տոտալիտար ռեժիմի տակ: