Ագրամունդիզմի վախճանը. ինչպե՞ս ԵԽԽՎ նախագահը խայտառակեց Եվրոպայի խորհուրդը

Այս կառույցի հիմնումից ի վեր նման բան չէր եղել: Երբ ստեղծում էին Եվրոպայի Խորհուրդը, չէին էլ մտածում, որ կարող է Խորհրդարանական Վեհաժողովի նախագահը կաշառակեր լինել և առաջանա նրան հեռացնելու օրհասական խնդիր: Դա էր պատճառը, որ կանոնակարգով գոյություն չուներ նախագահին հեռացնելու որևէ մեխանիզմ: ԵԽ հիմնադիրները գուցե չափից դուրս լավատես էին:
Սկսած 2013-ից ԵԽԽՎ-ում Ադրբեջանը անցավ բացահայտ լկտիության: Պատգամավորներին գնելը այլևս ոչ ոքի համար գաղտնիք չէր: Ադրբեջանամետ էին դառնում նույնիսկ այնպիսի զեկույցներ, որտեղ խոսվում էր Ադրբեջանում մարդու իրավունքների մասին: Կաշառքների մասշտաբն այնքան մեծացավ, որ որոշ դետալներ դուրս եկան ջրի երես: Միլանի դատախազությունը նույնիսկ քննություն սկսեց պատգամավոր Լուկա Վոլոնտեի նկատմամբ: Հետո եղավ Ուոլտերի զեկույցը, որը, մեծ ջանքերի գնով, բարեբախտաբար տապալվեց, բայց ընդունվեց բոսնիացի պատգամավոր Միլիցա Մարկովիչի հակաարցախյան զեկույցը Սարսանգի ջրամբարի վերաբերյալ: Ի դեպ, տիկին Մարկովիչը դրանից հետո (2016-ի հունվար) կտրուկ փոխեց իր զգեստապահարանը ու սկսեց կրել գերթանկարժեք իրեր:

• Ադրբեջանի սկանդալային գործարքները բացահայտվում են. Եվրոպայի խորհուրդը հետաքննություն է սկսել


• [Freedom House] Ինչո՞վ է Ադրբեջանի գերդաստանային իշխանությունը վտանգավոր Եվրոպայի համար


• Հնարավո՞ր էր ԵԽԽՎ-ում կանխել հակահայկական բանաձևը