Նա դա նորից կանի. Ինչպե՞ս է Գերմանիան պայքարում կանանց դեմ կատարվող բռնության դեմ (մաս 1)

Գերմանիան այն երկրներից է, որն ամենավաղն է ընդունել Բռնության դեմ օրենքը: 2002-ից այս երկրում տանը, զուգընկերոջ ու կնոջ նկատմաբ բռնությունը կարգավորվում է օրենքով: Այնուամենայնիվ, Գերմանիայում 2000-ականերին էլ, այսօր էլ ամեն չորրորդ կինը գոնե մեկ անգամ իր կյանքում ենթարկվում է բռնության: Հիմնականում` զուգընկերոջ, ամուսնու կողմից:
Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետությունը միայն յոթ միլարդ դոլար ամեն տարի հատկացնում է Սոցիալական հարցերի, կանանց ու ծերերի նախարարության` կանանց դեմ բռնություններով զբաղվող բաժնին: Ահռելի գումարները պետական բյուջեից հատկացվում են նաև մի քանի տասնյակ հասարակական կազմակերպություններին, ապաստարաններին ու կանանց իրավունքներով զբաղվող միություններին: Միայն Բեռլինում գործում է երեք հարյուրից ավելի ապաստարան: Դրանք հիմնականում գերբնակեցված են լինում: Կանայք, այստեղ կարող են մնալ այնքան, որքան պետք է բուժվելու, ապահով լինելու ու նոր որոշում կայացնելու համար:

---

Կարդացեք նաև․

• Ֆեմինիզմի ամոթալի հարցերը․ Ինչի՞ են ձգտում կանայք և ի՞նչն է նրանց խանգարում


• Եկել է ծնողների ժամանակը. Ինչպես պաշտպանել երեխաներին


• Վաճառված մանկություն. երբ հասարակությունն անտարբեր է, պետությունն` անգործունյա

---

Իրենք` գերմանացիները, ազգային, մշակութային, թե այլ  սոլիդարությունից ելնելով, հիմնականում, չեն կենտրոնանում, թե հատկապես ինչ ազգության կանայք ու տղամարդիկ են ստեղծում բռնության մասին վիճակագրությունը: Բայց փաստը մնում է փաստ, որ Գերմանիան այն եվրոպական երկրներից է, որտեղ ամենաշատն են փախստականները: Սա, իհարկե, նշանակում է, որ բռնության ենթարկվող կանանց մեծ մասն, ամենայն հավանականությամբ հենց մուսուլման կանայք են: Իհարկե, վիճակագրական բոլոր տվյալները ցույց են տալիս, որ եվրոպացի կանայք էլ են ենթարկվում բռնության, ավելին, հատուկ ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ բռնությունն ամենևին չի ճանաչում սոցիալական կարգավիճակ, կրթական ցենզ:
Բեռլինի ամենահայտնի, պետական ֆիանսավորմամբ աշխատող Շարիտե կլինիկայի փորձագետը պատմեց, որ բռնություն լինում է, ինչպես կրթություն չունեցող, անապահով ընտանիքներում, այնպես էլ պրոֆեսորական ու, այսպես կոչված, էլիտար ընտանիքներում: Բռնության առաջին նշանները, ընտանեկան կամ զուգընկերների առաջին ճգնաժամը հիմնականում նկատվում են առաջին երեխայի ծնունդից հետո: Տղամարդիկ դժվար են համակերպվում ու ընկալում նոր կյանքը, նոր կենսակերպը ու հատկապես այն, որ կանայք նորից որոշում են վերադառնալ իրենց հին ռիթմին: