Ինչպե՞ս անցա չորսօրյա աշխատանքային շաբաթվան և ի՞նչ ստացվեց արդյունքում
Սկզբում չորսօրյա աշխատանքային շաբաթը թվում էր ֆանտաստիկ մի բան: Ես չէի պատկերացնում, թե ինչպես կավարտեմ աշխատանքը, սակայն հետո նկատեցի, որ ուրբաթ օրը դեռ մնում են առաջադրանքներ, որոնք հնարավոր է ավելի վաղ ավարտել սեփական ժամանակը ճիշտ կառավարելու դեպքում: Որոշեցի մի փորձ կատարել՝ հինգշաբթի ավարտել ընթացիկ բոլոր գործերը, իսկ ուրբաթը նվիրել երկարաժամկետ նպատակների իրականացմանը:
Առաջին շաբաթ: Առաջնահերթությունների դասակարգում:
Արձակուրդից մեկ օր առաջ՝ մինչև գրասենյակ վերադառնալը, ես սկսեցի պլանավորել իմ աշխատանքային շաբաթը: Հենց այդ ժամանակ էլ բախվեցի առաջին խոչընդոտին՝ քիչ աշխատանքային օրեր: Ստիպված էի կրճատել իմ նպատակները: Օրագրիս մեջ մեկ օրվա համար նշված կարևորագույն վեց գործերի թիվը հասցրի երեքի:
Օրագրիս մեջ մեկ օրվա համար նշված կարևորագույն վեց գործերի թիվը հասցրի երեքի:
Ամեն դեպքում ավելացրի 3 հավելյալ կետեր, որպեսզի ժամանակ ունենալու դեպքում անդրադառնամ նաև դրանց: Իհարկե, այդ ժամանակը ես այդպես էլ չունեցա:
Երկրորդ խոչընդոտը վատ եղանակն էր: Պետք է տանից աշխատեի: Մինչև ուրբաթ բոլոր դժվար գործերն ավարտեցի, սակայն սրա հետ մեկտեղ չէի հասցնում ստուգել էլեկտրոնային փոստը: Միևնույնն է նամակների 99 տոկոսը միայն ժամանակ է խլում և ոչ մի օգուտ չի տալիս:
Միևնույնն է նամակների 99 տոկոսը միայն ժամանակ է խլում և ոչ մի օգուտ չի տալիս:
Ուրբաթ օրը որոշեցի լրջորեն աշխատել՝ խմբագրել հոդվածը, նոր գաղափարներ գտնել և մտածել: Արդյունավետությունը 50 տոկոսի շեմին էր. տանից այնքան էլ լավ չեմ աշխատում:
Երկրորդ շաբաթ: Վատառողջ եմ:
Ուզում էի էներգիայով լի սկսել շաբաթը, բայց երկուշաբթի երեկոյան գրիպի նախանշաններ զգացի: Երկու օր շարունակ ոչինչ չկարողացա անել, հինգշաբթի ծուլորեն աշխատեցի տանից և միայն ուրբաթ օրը կարողացա ոտք դնել գրասենյակ:
Կրկին ստիպված էի կատարել բաց թողնվածը: Զարմանալի է, բայց ես գլուխ բերեցի բոլոր գործերը, թեև որոշ երկարաժամկետ նախագծեր հետաձգեցի, իսկ էլեկտրոնային փոստն ամբողջությամբ ստուգել նորից չստացվեց:
Երրորդ շաբաթ: Երկու օրում փորձում եմ ամեն ինչ հասցնել:
Հերթական կրճատված շաբաթն է: Մենք երկուշաբթի չենք աշխատել, որովհետև մեզ մոտ նշվում էր Մարտին Լյութեր Քինգի օրը:
Հինգշաբթի և ուրբաթ օրերին հանգիստ վերցրի, որպեսզի նշեմ հարսանեկան տարեդարձը: Հինգ օր պահանջող աշխատանքը կատարելու համար մնացել էր երկու օր:
Այդ ժամանակ ես արդեն հասկացել էի, թե, որ գործերն են ամենից շատ ժամանակ խլում: Ես դրանք առաջին հերթին կավարտեմ: Հնարավորության դեպքում ստուգում էի էլեկտրոնային փոստն ու փորձում ջնջել որքան հնարավոր է շատ նամակ: Արդյունքում ես ավարտեցի ընթացիկ բոլոր գործերս և, նույնիսկ, չխախտեցի վերջնաժամկետները:
Չորրորդ շաբաթ: Վերջապես հաջողությունը ժպտում է:
Սա իմ էքսպերիմենտի վերջին շաբաթն էր: Կիրակի երեկոյան սկսեցի կասկածել՝ արդյոք արժե շարունակել այն: Ամեն բան այնպես էր, ինչպես ես ուզում էի, բայց ես դեռ չէի հասել իմ գլխավոր նպատակին. այն է՝ զբաղվել ավելի խորը և կարևոր գործերով: Որոշեցի կանգ չառնել:
Վերջին շաբաթվա ընթացքում ես ավելի շատ բան հասցրի, քան՝ անցած երեք շաբաթներում:
Վերջին շաբաթվա ընթացքում ես ավելի շատ բան հասցրի, քան՝ անցած երեք շաբաթներում: Չնայած հավելյալ պարտականություններ ձեռք բերեցի, բայց ամեն ինչ հասցնում էի: Ուրբաթ օրը՝ վաղ առավոտից կատարեցի իմ առօրյա գործերը, իսկ հետո՝ լուրջ նախագծերս: Ես նկատեցի, որ իմ սովորությունները փոխվել են: Կատարվելիք գործերի ցուցակը սկսել էի դասավորել ոչ թե ըստ օպերատիվության, այլ՝ ըստ կարևորության: Ավելի կարճ ընդմիջումներ էի անում, որոնց ընթացքում պարզապես թերթում էի Թվիթերը:
Հաճախ էի սթրես ապրում, բայց փոխարենը գտել էի աշխատանքի ավելի արդյունավետ մեթոդ:
Կարդացեք նաև.
- Ինչպես ողջ մնալ սեփական տանը. խորհուրդներ բժշկական լրագրող Դարյա Սարգսյանի գրքից
- Ի՞նչ պետք է անի լրագրողն ամեն օր. մեդիա-լայֆհաք Անդրեյ Լոշակից
- 5 խորհուրդ, թե ինչպես դառնալ մարզական լրագրող
Իմ եզրակացությունը:
Ես հակասական տպավորություններ ունեմ: Մի կողմից ես ավելի շատ սթրես էի ապրում: Հաճախ առաջանում էին չպլանավորված ու անկանխատեսելի գործեր, որոնք ստիպված էի հաղթահարել: Արդյունքում աշխատում էի ավելի շատ, որպեսզի ամեն ինչ հասցնեմ:
Արդյունքում աշխատում էի ավելի շատ, որպեսզի ամեն ինչ հասցնեմ:
Եղել են օրեր, երբ սարսափելի հոգնել եմ և զայրացել, որ ստիպված եմ չեղարկել երեկոյան ծրագրերս: Մյուս կողմից, այս ամենն ինձ ստիպեց մտածել սովորություններիս մասին: Սկսեցի ավելի խիստ վերաբերվել պլանավորումներին: Այժմ կիրակի երեկոյան ես մտածում եմ գրանցած աճի մասին և պլանավորում հետագա անելիքներս:
Այժմ կիրակի երեկոյան ես մտածում եմ գրանցած աճի մասին և պլանավորում հետագա անելիքներս:
Եվ հետո, ես երբեք չեմ լքում աշխատավայրս, քանի դեռ չեմ դասակարգել հաջորդ օրվա անելիքներս: Սա իսկապես օգնում է աշխատանքիդ ճիշտ գնահատմանը:
Այժմ կիրակի երեկոյան ես մտածում եմ գրանցած աճի մասին և պլանավորում հետագա անելիքներս:
Հնարավոր է՝ կարծիքս այլ լիներ, եթե ընթացքում վատառողջ չլինեի և աշխատավայրում էլ ճնշումը շատ չլիներ: Ամռանը մենք աշխատել ենք ուրբաթ օրերին, երկու ժամով և ես դժվարություններ չեմ զգացել: Կարծում եմ՝ կշարունակեմ գծել այնպիսի գրաֆիկ, որը թույլ կտա ուրբաթ օրերին երկարաժամկետ նախագծերով զբաղվել: Բայց, իհարկե, չեմ տխրի, եթե մինչև հինգշաբթի չհասցնեմ ավարտել հիմնական գործերս:
Թարգմանիչ՝ Սոֆի Թովմասյան
Տարածել
Կարդա նաև
Տեղի ունեցավ Ջուլյա Սամուելի «Ամեն ընտանիք իր պատմությունն ունի» գրքի հեռուստաշնորհանդեսը (տեսանյութ)
Անյես Մարտեն-Լյուգան. «Մեծ ուրախություն և հպարտություն եմ ապրում, որ իմ գրքերը հասել են հայ ընթերցողին» (տեսանյութ)
Newmag-ը ներկայացնում է բրիտանացի հայտնի հոգեթերապևտ Ջուլյա Սամուելի «Ամեն ընտանիք իր պատմությունն ունի» գիրքը (թրեյլեր)
Գիրք-ճանապարհորդություն տարածության և ժամանակի միջով՝ Փարիզից մինչև սենեգալյան հեռավոր մի գյուղ (տեսանյութ)