[Անիծյալ երկուշաբթին] Մարկ Մենսոն. Եթե ինքնակազմակերպումը բարդ է թվում, ուրեմն ինչ-որ բան սխալ եք անում
Շատերն ինքնակազմակերպումն ընդունում են որպես կամքի ուժի դրսևորում: Երբ տեսնում ենք որևէ մեկին, որն ամեն առավոտ արթնանում է ժամը հինգին, առողջ է սնվում, կանոնավոր մարզասրահ է այցելում, ենթադրում ենք, թե նրանք այդ ամենը տանջանքով են անում: Մտածում ենք, թե ինչ-որ ներքին հրեշ նրանց ստիպում է ստրուկի նման այս կամ այն բանն անել:
Ճշմարտությունն այլ է: Երբ շփվում եք նման մարդկանց հետ, մի զարմանալի բան եք հասկանում` նրանք այդ ամենն իսկապես վայելում են:
Սխալ է ինքնակազմակերպումն ընդունել բացառապես որպես կամքի գործադրման դրսևորում: Ինքներս մեզ տանջելու և մեղադրելու մեջ ոչ մի օգուտ չկա: Հակառակը, դա մեզ մի քանի քայլ հետ է տանում: Ցանկացած մարդ, որը երբևէ փորձել է դիետա պահել, կհաստատի, որ սեփական անձի հանդեպ նման վերաբերմունքն ավելի է բարդացնում վիճակը:
Ինքնակազմակերպման և կամքի ուժի մասին այս բառախաղը հավի և հավկիթի ստեղծման մասին պատմությունն է հիշեցնում: Կամքի ուժն ամրապնդելու համար երկարաժամկետ ինքնակազմակերպման կարիք ունենք, բայց ինքնակազմակերպման համար էլ մեծ քանակությամբ կամքի ուժ է պետք:
Ո՞րն է առաջացել սկզբում: Որտեղի՞ց է պետք սկսել:
Ինչո՞ւ է միայն կամքի գործադրումն անօգուտ
Մենք անում ենք այն, ինչը մեզ դուր է գալիս և հեռու ենք մնում այն ամենից, ինչը չենք հավանում: Միակ տարբերակը, որ կարող է մեզ ստիպել հրաժարվել սիրելի զբաղմունքից կամ ուտելիքից և անել այն, ինչ չենք սիրում` կամքի գործադրումն է: Մենք “ճիշտն” անելու մոլուցքով մերժում ենք այն, ինչ սիրում ենք: Այս դասական մոտեցման արդյունքում ստեղծվում է “կամքի գործադրում=ինքնակազմակերպում” ենթադրությունը:
Ինքնակազմակերպման դասական մոտեցումը հետևյալ է`
ինքնակազմակերպում = կամքի գործադրում = ինքնուրացում = լավ մարդ
Սա երկար տևել չի կարող: Այս մոտեցումը միայն բարդացնում է խնդիրներն ու տանում ինքնաոչնչացման:
Դասական մոտեցման մասին ճշմարտությունը հետևյալն է`
Ինքնուրացում = Էմոցիոնալ դիսֆունկցիա = ինքնաոչնչացում = - (ինքնակազմակերպում)
Դուք կարող եք ստիպել ձեզ գնալ մարզասրահ, բայց եթե դա ձեզ դուր չգա, ընդամենը մի քանի օրից կորցնելու եք մոտիվացիան: Հետևաբար, ինքնակազմակերպումը հիմնված չէ ինքնաուրացման և կամքի գործադրման վրա: Հակառակը` այն հիմնված է ինքնաճանաչման վրա:
Կարդացեք նաև.
- [Անիծյալ երկուշաբթին] Մարկ Մենսոն. լավատեսություն` տասնամյակի ավարտին
- [Անիծյալ երկուշաբթին] Մարկ Մենսոն․ ուղեցույց արժեքների մասին
- [Անիծյալ երկուշաբթին] Մարկ Մենսոն. «Անհարմար ճշմարտությունը»
Ինքնակազմակերպում` ինքնաճանաչման միջոցով
Դուք ատում եք ձեզ, որովհետև բավականաչափ լավը չեք: Ու հենց սա է առաջին գերխնդիրը: Ինքնակազմակերպմանն ուղված առաջին քայլով պետք է ներողամիտ լինեք ձեր նկատմամբ և ընդունեք, որ երբեմն երես առնելու կարիք ունեք ու դա ձեզ չի դարձնում սարսափելի մարդ: Այս գիտակցումը նոր հեռանկարներ կբացի ձեր առջև:
Գտեք այդ ներքին դևերին ու ընդունեք հեռվում թաքնված, մութ ու ոչ այնքան գեղեցիկ այդ արարածներին: Ընդունեք, որ դրանք ձեր մի մասնիկն են ու միշտ էլ այնտեղ են լինելու: Դուք կարող եք աշխատել դրանց հետ, ոչ թե դրանց դեմ:
Եվ հենց այդ ժամանակ էլ կատարվում է հրաշքը: Երբ դադարում եք փնովել ինքներդ ձեզ, այլևս ձեզ պատժելու կարիք չի լինում: Փոխարենը, դուք սկսում եք հոգ տանել ձեր մասին և դա ձեզ դուր է գալիս:
Արդյունքը` ինքնակազմակերպում առանց կամքի գործադրման
Երբ լուծում եք այս խնդիրները և երբ հաճույք եք ստանում ձեր արած աշխատանքից` ինքնակազմակերպումը հաջողվում է առանց մեծ ջանքեր գործադրելու: Արդյունքում առանց կամքի գործադրման հասնում եք ինքնակազմակերպման:
Առավոտյան վաղ եք արթնանում, որովհետև հաճելի է: Առողջ եք սնվում, որովհետև դա ձեզ դուր է գալիս: Եվ եթե նույնիսկ որևէ անհարմարություն կա` այն արդեն իմաստ ու նպատակ ունի, իսկ դա ամեն ինչ փոխում է: Կողքից կթվա, թե դուք հսկայական ջանքեր եք գործադրում և կամքի ուժի անսպառ պաշար ունեք: Իսկ իրականում այդ ամենը ձեզ համար ոչ մի բարդություն չի ներկայացնի:
Հետևեք newmag-ին Instagram-ում և Telegram-ում