[Մոնոլոգ] Արեն Մալաքյան․ «Ես չգիտեմ որտեղ են նրանք, բայց նրանք միշտ ինձ հետ են: Գուցե նրանք լոգարանում են»

ազատություն-ամենաթողություն

Ազատության հասնելու համար պետք է սովորեցնես քեզ բարձր ներքին կարգապահության: Ամենաթողության մեջ ես չեմ գտնում ազատությունյուն: Տիեզերքը կարծես թե ազատության մեջ է, սակայն այն հստակ հաշվարկ ունի և դրա շարունակական լինելը բարձրագույն կարգապահության արդյունք է:

ինքնաթերագնահատում

Այն երբեմն թվացյալ է, սակայն նրա համար միշտ կան պատճառներ: Նրանից ազատվելու համար պետք է առերեսվես ինքդ քեզ հետ, ու գտնես պատճառը ինքնաթերագնահատման: Կասկած առաջացնող այդ զգացողությունից հնարավոր է սնել աշխատասիրությունդ:

ճիշտ և սխալ

Կան հստակ ճշմարտություններ, որոնք, իհարկե, ինչ որ ժամանակ դառնալու են հարաբերական և գուցե սխալ: Ժամանակը նոր գաղափարներ և արժեհամակարգ է ստեղծում, որը երբեմն կառուցվում է նախորդ ճշմարտությունը ժխտելու վրա:Եթե սա տեղի չի ունենում, ուրեմն ոչինչ տեղի չի ունենում գիտակցական տարածության մեջ:  

Կարդացեք նաև.

• Սրբուհի Սարգսյան. «Ես վախենում եմ կորցնել»

• Դավիթ Հարությունյան. «Պետք է լավ մտածել և չսխալվել` երազելիս»

• Լիլիթ Բլեյան. «Ամենամեծ դատարկություններից մեկն իրական մարդկանց բացակայությունն է»

լսելու ընտրությունը

Քիչ խոսելը հնարավորություն է տալիս ավելի մանրամասն զգալ այն, ինչ կատարվում է կողքդ: Չգիտեմ այնպիսի մարդկանց, ովքեր շատ խոսելով չեն կորցնում ժամանակի զգացողությունն ու ադեկվատությունը: Արտաբերածդ բառը գուցե պետք է լռեիր… երբեմն նաև հակառակը…

մարդու աշխարհը

Մարդու աշխարհը կարծում եմ ստեղծագործ է և փոփոխական: Այն դատարկ տարածություն է, որտեղ լցվում է ամեն ինչ, ինչ կլսես, կկարդաս, կուտես, կհագնես…

մտքերիս անկյունը

Ես չգիտեմ որտեղ են նրանք, բայց նրանք միշտ ինձ հետ են: Գուցե նրանք լոգարանում են: Լոգարանում նրանք ավելի մոտ են ինձ, քան երբևէ:

Հետևեք   newmag-ին    Telegram–ում և    Instagram–ում