[Մոնոլոգ] Հայկ Մելիքյան. «Ասեկոսեները խիստ մարդկային ու կործանարար են»
օրվա սկիզբը
Օրվա սկիզբը միշտ շատ սպասված է, ուզում եմ արագ սկսվի, 06։30-ին։ Սա այն կարճ պահն է, որ ժամանակը հոսում է դանդաղ, քաղաքի մեծ մասը դեռ քնած է: Մի տեսակ մենակ, դանդաղ պտտում եմ ժամացույցի մեխանիզմը։ Այն պահն է, որ առավելապես գիտակցում և զգում եմ գոյությունս։
մեկ բաժակ սուրճ
Առավոտյան մեկ բաժակ սուրճը ծես է․ փորձում եմ չդիպչել հեռախոսիս, կենտրոնանալ ու մի փոքր ամփոփել երեկվա օրը: Յուրաքանչյուր կումն ինձ մոտեցնում է նոր օրվա անելիքին։ Այն զուտ կոֆեինի հավելում չէ, այլ՝ մի ամբողջ օրվա նախապատրաստական ծես, որ երբեմն ուղեկցվում է շատ ցածրաձայն երաժշտությամբ։ Գերիշխում է պահի ապրումը․․․
ճամփորդության հրաշքները
Ճանապարհորդության հրաշքը մեր աչքերում է․ նույնիսկ սովորական փողոցները, մայթերն ու ծանոթ կրպակներն այլ լույս և գույն են ստանում, երբ մեքենայով ու ճանապարհորդության ակնկալիքներով մոտենում ես օդանավակայանին։ Այդ հրաշքը նաև հետաքրքիր հոտ ունի` մետրոյի հոտի նման մի բան… հաճելի է: Նաև ասում է, որ շուտով ինչ-որ բան է լինելու։
մանկության ընկերները
Մանկության ընկերներս մե՛կ կային, մեկ էլ՝ չկային, ու նորից կան՝ արդեն հիմնականում որպես հանդիսատես։ Ընդհանրապես սիրում եմ լինել այսօր: Այսօրվա ընկերն է իրական՝ անկախ մանկությունից, թե պատանեկությունից ծագած լինելու հանգամանքից․ ճանապարհին երբեմն մարում են ընկերական հարաբերությունները, գուցե՝ վերականգնվում կամ այլ խորություն ստանում, բայց այսօրն է ու այսօրվա` իմ շուրջ եղած և ինձ հարազատ մարդիկ։
Կարդացեք նաև.
Սրբուհի Սարգսյան. «Ես վախենում եմ կորցնել»
Դավիթ Հարությունյան. «Պետք է լավ մտածել և չսխալվել` երազելիս»
Լիլիթ Բլեյան. «Ամենամեծ դատարկություններից մեկն իրական մարդկանց բացակայությունն է»
արվեստի երանգները
Արվեստն ինքն անորոշ, լայն ու բարդ հասկացություն է․ երանգները մեր աչքերում են: Մեր աչքերից ու աշխարհայացքից արվեստը գույներ և, ըստ այդմ էլ՝ երանգներ է ստանում: Սրանում տրամաբանություն պետք չէ փնտրել․․․
մտքիս թռիչքը
Մտքերս վերջերս շատ են սավառնում, չգիտեմ՝ լա՞վ է, թե՞ վատ։ Եթե մի քիչ դադար վերցնեին, գուցե ես էլ մի փոքր հանգստանայի: Չնայած` ով գիտի, թե ով եմ ես՝ առանց այդ մտքերի․․․
ասեկոսե
Ասեկոսեները խիստ մարդկային ու կործանարար են: Ստեղծագործական էներգիայի վատնում են ու սեփականն ուսումնասիրելու ամենակարևոր մարդկային առաքելությունից փախուստի միջոց: Չգիտեմ, ուղղակի ժամանակն է ափսոս։
Հետևեք newmag-ին Telegram–ում և Instagram–ում
Տարածել
Կարդա նաև
Տեղի ունեցավ Ջուլյա Սամուելի «Ամեն ընտանիք իր պատմությունն ունի» գրքի հեռուստաշնորհանդեսը (տեսանյութ)
Անյես Մարտեն-Լյուգան. «Մեծ ուրախություն և հպարտություն եմ ապրում, որ իմ գրքերը հասել են հայ ընթերցողին» (տեսանյութ)
Newmag-ը ներկայացնում է բրիտանացի հայտնի հոգեթերապևտ Ջուլյա Սամուելի «Ամեն ընտանիք իր պատմությունն ունի» գիրքը (թրեյլեր)
Գիրք-ճանապարհորդություն տարածության և ժամանակի միջով՝ Փարիզից մինչև սենեգալյան հեռավոր մի գյուղ (տեսանյութ)