Այս պաշտոնից ինքնուրույն չեն հեռանում. Մեդվեդևի անունից 10 տարի խոսողի պատմությունը
Պետծառայությունում 19 տարի անցկացրած նախկին լրագրողը հասցրեց լինել Պուտինի «Խոսող գլուխը», «իրավահաջորդների պրայմերիզում» Մեդվեդևի հետ հաղթել Սերգեյ Իվանովին, կոնֆլիկտի մեջ մտնել “Наши” շարժման և Վլադիմիր Սուրկովի հետ:
Հրաժարականից մի քանի օր առաջ Նատալյա Տիմակովան նստած էր Սպիտակ տան վեցերորդ հարկի իր մեծ աշխատասենյակի բազմոցին, ինչպես միշտ` խիստ ոճի զգեստով և բարձրակրունկներով: Սեղանին ամսագրեր էին և բացիկներ` Իգոր Սեչինից: Այստեղ Տիմակովան անցկացրել է վերջին վեց տարին: Զննելով աշխատասենյակը, կատակով խորհրդածում էր` դրանից քանի անգամ փոքր կլինի բանկում իր սենյակը: «ՎԷԲ-ում հիմա շատ ժողովրդավար են` ապակե սենյակներ, ամեն ինչ բոլորի աչքի առաջ: Կարծում եմ, բանկի ղեկավարի սենյակը երկու անգամ փոքր է, քան իմն է հիմա»,-ասում էր Նատալյան:
Հեռանալու լուրից հետո նրա հեռախոսը չէր լռում: Շնորհակալություն հայտնեց հերթական զանգողին, և, լսափողը դնելուց հետո ասաց. «Կարծես մարդ է մեռել: Այս պաշտոնից ինքնուրույն չեն հեռանում,- ընդգծված ուշադրությունը այդպես բացատրեց,- տարօրինակ զգացում ունեմ` ծնունդի կամ թաղման. մի մասը շնորհավորում է, մյուս մասը` ցավակցում»:
Նատալյա Տիմակովան ծնվել է Ալմա Աթայում: Մի անգամ խոստովանեց, որ հպարտանում է, որ ծնվել է Խորհրդային միության երկրներից մեկում: Մեծացել է, սակայն, մերձմոսկովյան Խոտկովում, որտեղ ծնողներն աշխատում էին ինժեներա-կոնստրուկտորական տեխնոլոգիական բյուրոյում: Ընտանիքը համեստ էր ապրում: Հինգերորդ դասարանում գնված «Սալյուտ» հեծանիվը համարվում էր խոշոր գնում, իսկ երբ մեկ տարի անց այն գողացան, Տիմակովան ամբողջ օրը լացեց:
[caption id="" align="aligncenter" width="650"]
1982 թվական, Նատալյա Տիմակովան առաջին դասարանցի է / անձնական արխիվ[/caption]
9-րդ դասարանում նա վերադառնում է Ալմա Աթա, որպեսզի սովորի նոր վարժարանի պատմա-փիլիսոփայական բաժնում: Հետագայում ընդունվում է Մոսկվայի պետհամալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետ:
1995-ին նրա մայրը «Մոսկովսկիյ կոմսոմոլեց» թերթում տեսնում է մի հայտարարություն, որ պահանջվում են թղթակիցներ: Երկրորդկուրսեցուն փող էր պետք. «Ընդունելության ժամանակ ես միակ աղջիկն էի: 13 տղաները շատ ինքնավստահ էին, իրենց Հեմինգուեյ էին զգում: Ինձ անծանոթ ազգանուններ էին հնչեցնում… Կարծեցի, որ առանձնապես հույս չունեմ, բայց կփորձեմ»: Նատալյայի պատմելով` «հեմինգուեյների» կեսը գնաց` լսելով առաջին առաջադրանքը` զրուցել վետերանների հետ: Նրանք ծրագրում էին գրել կառավարության և նախագահի մասին:
Տիմակովան սկսեց գրել թերթի համար, սկզբում որպես ստաժոր, հետո որպես արտահանստիքային հեղինակ: Տիմակովան այդ թերթում աշխատեց 2.5 տարի: Հենց այդտեղ էլ հանդիպեց իր ապագա ամուսնուն` Ալեքսանդր Բուդբերգին. «Սաշան այն ժամանակ հայտնի լրագրող էր, գրում էր քաղաքական թեմաներով, ռեպորտաժներ անում Չեչնիայից, անձամբ գիտեր այն ժամանակվա ղեկավարներից շատերին»:
1996-ին սկսվեց Ելցինի քարոզարշավը: Փորձառու լրագրողները, Տիմակովայի խոսքով, այդքան էլ չէին ուզում նրա հետ թռչել երկրով մեկ: Այդպես նա հայտնվեց նախագահական պուլում: Ռուսաստանի նախագահի հետ նա եղավ 20 քաղաքներում: «Բորիս Նիկոլաևիչը 250 տոկոսով էր տրվել քարոզարշավի տեմպին: Իսկ մենք` երիտասարդ, առողջ լրագրողներս, ուղղակի փլվում էինք: Երբեմն արթնանում ու չէինք հասկանում` որ քաղաքում ենք, գործուղման որերորդ օրն է»,- քարոզարշավը նկարագրում է Նատալյան:
Նախագահական պուլը լավ դպրոց էր. Նատալյան հիշում է, որ գործուղումների ժամանակ սովորում էր փորձառու լրագրողներից`ինչպես են վերլուծում իրավիճակը, ինչպես են իրենց պահում, ինչ սկզբունքներ ունեն:
[caption id="" align="aligncenter" width="700"]
1998 թվական, Հռոմ: Առաջին փոխվարչապետ Բորիս Նեմցովը, նախագահ Բորիս Ելցինի մամուլի քարտուղար Սերգեյ Յաստրժեմբսկին, լրագրողներ Նատալյա Տիմակովնա (առաջին պլանում), Ելենա Դիկուն (աջից վերջինը), Տատյանա Մալկինան (աջից երկրորդը), Վերա Կուզնեցովան (ձախից վերջինը) և Ելենա Տրեգուբովան:[/caption]
[gallery ids="53677,53678"]
Տիմակովան մեկն էր այն լրագրողներից, որոնց Ելցինն ու նրա կինը պաշտոնաթողությունից հետո հրավիրում էին իրենց ծննդյան օրերին: Բորիս Ելցինն այդ մասին իր` «Նախագահական մարաֆոն» գրքում էլ է գրել. «Նաինան գիշերը չի քնել, տորթ է թխել, որ հյուրասիրի լրագրողներին: «Կոմերսանտի» աղջիկները ինձ նվիրեցին իրենց թերթի հատուկ թողարկումը` 50 օրինակ, որտեղ մեկտեղված էին իմ մասին իրենց լավագույն հոդվածները»:
Հիմա Տիմակովան ընդգծում է, որ իդեալական աշխատանքի օրինակը Ելցինի օրոք էր, որը դեմ էր մամուլի հետ հաշիվներ մաքրելուն:
«Ինտերֆաքսը» նոր քայլ էր դեպի կարիերա: Երբ Նատաշան գնաց «Ինտերֆաքս», արդեն պարզ էր, որ նա առաջ կգնա` նախագահական ապարատ: Կես տարի անց Տիմակովային, իրոք, առաջարկեցին նոր, շատ ավելի հետաքրքիր պաշտոն:
«Հիմա` տարիներ անց, ես հասկանում եմ, որ լրագրող լինելը չէր իմ կոչումը: Երբ եկա նախագահի աշխատակազմ, հասկացա, որ դրանով ավելի շատ եմ ուզում զբաղվել»:
ԿԱՆԱՑԻ ԿԵՐՊԱՐ ՊՈՒՏԻՆԻ ՀԱՄԱՐ
Տիմակովան 24 տարեկանում նշանակվեց կառավարական տեղեկատվության դեպարտամենտի ղեկավարի տեղակալ: Ենթադրվում էր, որ նա դառնալու է Սպիտակ տան «պաշտոնապես խոսող գլուխը», միաժամանակ կլինի նորանշանակ վարչապետ Պուտինի խոսնակը: «Կոմերսանտը» գրեց. «Պուտինը երկար էր տատնվում` արժե՞ մամուլի քարտուղարի պաշտոնում կին նշանակել, այն էլ այդքան երիտասարդ: Հետո նրան համոզեցին, որ հենց կինը կկարողանա մեղմել իր չափազանց կոշտ կերպարը»:
Տիմակովային, սակայն, պաշտոնապես չնշանակեցին Պուտինի խոսնակի պաշտոնում: Բայց նա պահպանեց աշխատանքն աշխատակազմում: Ելցինի պաշտոնաթողությունից հետո, երբ Պուտինը դարձավ նախագահ, Նատալյան նշանակվեց նախագահի մամուլի ծառայության ղեկավարի տեղակալ:
Այսօր, հիշելով Պուտինի մամուլի խոսնակ լինելու օրերը, Տիմակովան ասում է. «Չեմ սրտնեղել, որ ինձ չնշանակեցին: Այդքան երիտասարդ աղջիկը չէր կարող վարչապետի խոսնակ լինել: Ես հասկացա, որ պատրաստ չեմ այդ աշխատանքին. մարդկանց հետ շփվելու, փորձի և գիտելիքի պակաս կար: Աշխատակազմում էլ դա հասկացան, և ես կարծում եմ, որ ինձ հետ շատ կոռեկտ վարվեցին»:
[caption id="" align="aligncenter" width="650"]
2006 թվական, Նատալյա Տիմակովան փոխարինում է արձակուրդում գտնվող Վլադիմուր Պուտինի մամուլի քարտուղար Ալեքսեյ Գրոմովին:[/caption]
Չնայած Պուտին խոսնակի պաշտոնում առաջին անհաջողությանը, Տիմակովան շատ արագ դասավորեց իր կարիերան: Զբաղեցնելով ֆորմալ առումով ոչ այդքան բարձր պաշտոն, նա, փաստորեն, դարձավ խոսնակ Գրոմովի վարչությունում երկրորդ մարդը: Ընդ որում, հենց նա էր որոշում` ո′ր լրատվամիջոցին հրավիրել ասուլիսներին, ո′ր լրագրողին տանել նախագահի հետ գործուղումների:
Կարդացեք նաև.
Ոտքի՛, ԱԺ Քննիչն է գալիս. ինչի՞ համար է խորհրդարանական վերահսկումը
Անրի Շենո. «Մեզ անհրաժեշտ է շատ ավելի քիչ, քան թվում է»
[Forbes] Մի քիչ կրակ. պե՞տք է պայքարել հոգնած աշխատակցի համար
ՎԱՐՉԱԿԱԶՄՆ ԻՆՁ «ԿՑԵՑ» ՄԵԴՎԵԴԵՎԻՆ
Տիմակովայի աշխատանքը Մեդվեդևի հետ սկսվեց նախքան նրա նախագահ դառնալը: «Շատ հետաքրքիր ժամանակաշրջան էր 2006-08-ը, երբ Մեդվեդևը դարձավ փոխվարչապետ, և վարչալազմն ինձ կցեց նրան, որպեսզի օգնեմ մամուլի հետ աշխատելիս: Շատ լավ փորձ էր, մեծ աշխատանք, որի համար ես չեմ ամաչում»: Տիմակովային թվում էր, որ մյուս փոխվարչապետի` Իվանովի, բլոկն ավելի տպավորիչ է. բանակ, մոդեռնացում: Դրա ֆոնին Մեդվեդևն իր գյուղատնտեսությամբ, գիտությամբ ու առողջապահությամբ քիչ շահեկան էր երևում: Բայց 2007-ին Պուտինը հենց նրան ընտրեց որպես իրավահաջորդի: Մեդվեդևի քարոզարշավի ժամանակ Տիմակովան համարվում էր նրա մտերիմներից մեկը:
Նախագահ ընտրվելուց հետո Մեդվեդևը Տիմակովային նշանակեց մամուլի քարտուղար:
Մեդվեդևի նախագահության ժամանակաշրջանի` իր ամենակոպիտ սխալը Տիմակովան համարում է բադմենտոնի մասին տեսահոլովակը: «Այդ խաղն օգնում է լուծել տարբեր խնդիրներ: Նա, ով լավ խաղում է բադմենտոն, արագ է լուծումներ գտնում»,-հոլովակում պատմում էր Մեդվեդևը: Տեսահոլովակը ցուցադրվեց Մեդվեդևի` երկրորդ ժամկետում առաջարվել հրաժարվելուց մեկ ամիս անց. Մեդվեդևը Պուտինին հրապարակայնորեն առաջարկել էր առաջարվել երրորդ անգամ: Հիասթափությունների ու դժգոհությունների ֆոնին բադմենտոնի վիդեոն հեգնական մեկնաբանությունների տեղիք տվեց: «Իմ սխալն այն էր, որ ես ժամանակին չհասկացա, որ մարդկանց տրամադրությունները փոխվել են, և Մեդվեդևին առաջարկեցի ֆորմատ, որը կես տարի առաջ 100 տոկոս հաջողություն կունենար»:
Նախագահին լուսաբանող լրագրողներներից մեկը պատմում է, որ Մեդվեդևը բաց էր մամուլի համար, և դրանում քիչ չէր Տիմակովայի դերը: Նախագահը հաճախ էր հանդիպում լրագրողների հետ, պատասխանում ցանկացած հարցի: Տիմակովան առանձնանում էր իմիջային քայլերով. նախագահական պուլ էր ընդգրկում ընդդիմադիր բլոգերների, Մեդվեդևն այցելում էր Իսրայելում բուժվող լրագրողին, որը հարձակման էր ենթարկվել: «Իմիջային այդ քայլերով Տիմակովան Մեդվեդևին «ձևավորում էր» որպես նախագահի: Տիմակովան ոչ միայն մամուլի քարտուղար էր, այլ նաև նախագահի իմիջմեյքեր: Մեդվեդևը նրան լսում էր»: Մեկ այլ լրագրող պատմում է, որ Նատալյան կարևոր հատկանիշ ուներ. լինելով իշխանության մեջ, նա մնում էր լրագրողների լավ ընկերուհին: Լրագրողների նոր սերունդը պնդում է, որ ընկերության մասին խոսք չկա: Նրա ընկերները` նախկին գործընկերներն են:
2018-ին Պուտինի վերընտրվելուց և կաբինետը թարմացնելուց հետո Տիմակովային անվանում էին կառավարության «վերջին լիբերալ»:
Հեռանալու որոշումը հասունացել էր վերջին երեք տարիներին, և կառավարության փոփոխությունը լավ առիթ էր: Մեդվեդևին ասաց, որ ցանկանում է փոխել գործունեության ոլորտը: Վարչապետը ըմբռնումով ընդունեց: Իր հնարավոր իրավահաջորդների ցանկը Տիմակովան է կազմել: