Կարեն Քոչարյան. Եկել է քաղաքային Չկուլտուրայի ժամանակը

փող
Փողն ինձ համար երբեք նպատակ չի եղել, միշտ եղել է միջոց: Ինձ համար միշտ փող վաստակելու ընթացքն է հետաքրքիր`անկախ նրանից, թե որ բնագավառում ինչ եմ արել: Ինձ համար ծանր կլինի, եթե երեխաս ինչ-որ հասարակ բան ուզի, բայց չկարողանամ գնել: Չեմ ուզի, որ երեխայի աչքը ինչ-որ մի բանի վրա մնա: Երևի թե այդտեղ է փողը դառնում ավելի զզվելի: Մնացած բոլոր պարագաներում փողը ոչինչ է:
հեգնանք
Շփվող մարդ եմ, գրեթե բոլորի հետ լեզու եմ գտնում` անկախ նրանից, թե ինչպիսի մարդ է իմ դիմաց: Միայն չեմ կարողանում շփվել լկտի մարդկանց հետ, ատում ու հեգնում եմ հենց նրանց, բայց հեգնանք չեմ սիրում: Լկտիությունը ինքնաբավ չլինելու, չկայացած ու անկիրթ լինելու հետևանք է: Հումոր շատ եմ սիրում, ինքս հումոր անում եմ, սիրում եմ, որ ինձ հետ են հումոր անում, թեկուզ նմանակելով, երբեք չեմ նեղանում, բայց հեգնանք չեմ սիրում: Հեգնանքի մեջ սնոբիզմի էլեմենտ կա, որը լկտիության պես մի բան է:

---

• Հասմիկ Սիմոնյան. Մենք արտագաղթում ենք կա՛մ արտասահման, կա՛մ «Facebook»


• Հովիկ Չարխչյան. Երբեմն ջանում ենք ապրել օրվա 25-րդ ժամով

---

ժամանակակից կինոն
Ցավոք սրտի, շատ չեմ հետևում ժամանակակից կինոյին, նորմալ կինոյին, փառատոնային կինոյին, այն որ ժամանակին կոչվում էր եվրոպական` իտալական, փոքրբյուջետային: Հոլիվուդյան ֆիլմերին ինչ-որ ձևով  հետևում եմ: Գուցե շատ գեղեցիկ են նկարում, բայց… վերջին 15 տարվա մեջ օսկար ստացած ընդամենը երկու` «Բանականության խաղեր» և «Թագավորն է խոսում» ֆիլմերն եմ նայել որպես ֆիլմ, ոչ թե որպես շոու: Աշխարհում էլ նույն դեգրադացիան է, ինչ` մեզ մոտ: 21-րդ դարը գնում է դեպի անկում, կհասնի ինչ-որ պիկի, որն իմ կարծիքով մոտ է, ու նորից վերելք կսկսվի:
Վահրամ Սահակյան. Հայաստանում փորն է պետք փոխել

Դավիթ Սահակյանց. Այսօր քաղքենիները շատ են

---

ձայն ի վերուստ
ԻՆՉ, ՈՐՏԵՂ, ԵՐԲ հաղորդումը շատ եմ սիրում, այն իմ հոբբին է, նկարահանումների ընթացքում կտրվում եմ իրականությունից: Այդ ժամանակ մոռանում եմ ամեն ինչ, լիովին խաղի մեջ եմ մտնում: «Բարիկադի» մյուս կողմում եմ, վերևում չեմ: Ինձ շատ է դուր գալիս: Հետաքրքիր է, թե ինչ են պատասխանում: Երբ ճիշտ են պատասխանում, ես ձգձում եմ, որ սպասեն, կասկածեն` ճի՞շտ են պատասխանել, թե՞ ոչ: Այդ զգացողությունը հնարավոր չէ բացատրել, ես ապրում եմ այդ ամենը: Իմ կյանքում երևի թե երկու բանից եմ մեծագույն բավականություն ստացել, որն ի դեպ, ամենաքիչ փողն է ինձ բերում: Ես ամեն ինչ արեցի, որ հաղորդումը մտնի հայկական հեռուստատեսություն: ԻՆՉ, ՈՐՏԵՂ, ԵՐԲ ու ԱՄԵՆԱԽԵԼԱՑԻ հաղորդաշարերն իմ հանգստությունն են:
ուշանում եմ
Չեմ սիրում ուշանալ, բայց ուշանում եմ: Ես երկար ժամանակ չէի ուշանում, հետո ազատ, գիշերային կյանքը բերեց դրան: Ես վաղուց բուի կյանքով եմ ապրում, ուշ եմ արթնանում, ինչից էլ գործերս ու օրս հետ են ընկնում: Ես ինքս ուշանում եմ ու չեմ սիրում ուշացող մարդկանց: