Ունենալ սեփական տուն, որտեղ կկչկչան հավերը, առավոտյան սուրճ խմել, նախաճաշին՝ թարմ հաց ու պանիր. Նարինե Աբգարյանը պատրաստվում է տեղափոխվել Հայաստան (տեսանյութ)

February 11, 2021

Futures Studio-ի եւ Մարկ Գրիգորյանի համատեղ նախաձեռնած՝ «Խոսենք ապագայից» շարքի առցանց հանդիպման հյուրն այս անգամ մոսկվայաբնակ գրող Նարինե Աբգարյանն էր: Զրուցակիցները խոսել են երկրում ստեղծված ներաքաղաքական վիճակի, հետպատերազմյան տրավման հաղթահարելու վերաբերյալ: Աբգարյանը խոստովանել է, որ պատրաստվում է տեղափոխվել Հայաստան, սակայն հստակ ժամկետ չի նշել: Ցանկանում է Բերդում բացել հյուրատուն, ունենալ սեփական տուն, որտեղ կլինի քարե բուխարի, իսկ բակում կկչկչան հավերը, առավոտյան սուրճ կխմի, թարմ թխած հաց ու պանիր կուտի, կբամբասի հարևանների հետ, ինչը կլինի իրական երջանկություն: Այնպես, ինչպես իր գրքերում՝ իր հերոսների պես:

Իրենց կյանքի տևողությունը պատերազմից պատերազմ հաշվող մարդկանց մասին Նարինե Աբգարյանն արդեն գրել է: Պատերազմի մղձավանջը տեսած նոր սերնդի մասին նոր գիրք գուցե լինի, բայց ոչ առաջիկա տարիներին: Մարկ Գրիգորյանի  «Խոսենք Ապագայից» շարքի առցանց հանդիպման ընթացքում Նարինե Աբգարյանն ասաց, որ հիմա առաջնահերթությունն այլ է՝ վերականգնվել, օգնել մյուսներին ոտքի կանգնել և ցավի ու հույսի վրա պետություն կառուցել՝ համոզված է գրողը. «Մենք պարտվեցինք պատերազմում, բայց այս գաղափարն ընդունելով պետք է պահպանենք արժանապատվության զգացումը: Հիմա պետք է սխալների ուղղում անենք, որովհետև մեկ այլ հնարավորություն գուցե այլևս չունենանք»:

Նարինե Աբգարյանն իր օրինակով գիտի, ամեն մարդ իր տեղում լուռ իր գործն անելով կարող է նպաստել երկրի վերականգնմանը:

Իր հայրենի Տավուշում, որի մասին Նարինե Աբգարյանը հաճախ է անդրադառնում գրական գործերում, մարդիկ սերունդներով ապրում են պատերազմական վիճակում, հոգեբանական ծանր տրավմաներով: Այնտեղ, որտեղ իր հայրենիքն է, պատերազմը դարրձել է ժամանակի միավոր. «Ես Տավուշից եմ, որտեղԿանայք ավելի հուզական լինելով՝ ամեն հաջորդ նյարդային վիճակից հետո հիվանդանում են, հիվանդանում են, որովհետեւ տղամարդիկ քիչ են այդտեղ, ծառայում են սահմանին կամ շատերը զոհվել են: Ծերերը հաշվում են իրենց կյանքի տեւողությունը պատերազմից պատերազմԵս վստահ չեմ, որ կգրեմ նոր գիրք, կամ միգուցե դա կլինի մի հինգ տարի հետո»:

Վերքերն ամոքելու ճանապարհին դրսում փրկիչներ փնտրել պետք չէ: «Երկնքից երեք խնձոր ընկավ» գրիք հեղինակն իր օրինակով գիտի, ամեն մարդ իր տեղում լուռ իր գործն անելով կարող է նպաստել երկրի վերականգնմանը: Թե երբ մոսկվայաբնակ գրողը մշտական բնակության համար Հայաստան կտեղափոխվի, հստակ չէ, բայց մտածում է հարազատ Բերդում ապրելու և հյուրատուն բացելու մասին` անկեղծանում է գրողը. «Պետք է հույսդ քեզ վրա դնես, ոչ թե սպասես, որ Եվրոպայից, Ռուսաստանից կամ ասենք Չինաստանից մի խելոք քեռի գա ու քո բոլոր խնդիրները լուծի: Մենք պետք է լուծենք մեր խնդիրները, մեր հույսը մենք պետք է լինենք»:

Կարդացեք նաև

Նարինե Աբգարյանի խոսքով, պետք է սթափ լինել ու գիտակցել, որ հայերը ոչ միայն նրանք են, որ առաջինն են ընդունել քրիստոնեությունը, այլ նաև նրանք, ովքեր պարտվեցին պատերազմում: Պետք չէ յուրացնել նախնիների փառքը, պետք է պատասխան տալ սեփական սխալների համար, հետևություններ անել և գործել: